به گزارش آوای بوشهر، آرام به سمت ساحل به راه می‌افتد، ردپایی کم‌رنگ از گام‌های لرزانش بر روی ماسه‌ها به جا می‌ماند، نسیم نیز با مهربانی بیشتری گونه‌های خیسش را نوازش می‌کند.
گل‌های سفید در میان دستانش خودنمایی می‌کند، گویی گلبرگ‌ها می‌دانند که امروز سهم دریای سرخی خواهندبود که از خون‌های مسافران هواپیمای ۶۵۵ رنگین شده‌است.
در کنار ساحل نسیم صدای خنده کودکانی را با خود همراه کرده‌است که یک‌باره بر فراز آسمان خاموش شد و رنگ سرخی را بر آسمانی آبی تا همیشه حک کرد.
بغض فرو خورده‌اش بار دیگر از اعماق وجودش متولد می‌شود و دردی عمیق را بر جان به جا می‌گذارد، لحظه‌ای که خبری ناگوار، ایران را فرا گرفت، هرگز از ذهن خانواده این شهدا محو نخواهدشد، « حمله ناوگان آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایران و شهادت ٢٩٠ سرنشین آن.»
هواپیمایی که ۶۶ کودک را در خود جای داده‌بود و مملو از خنده کودکانه آنان بود.
این قصه هر سال در دوازهم تیر ماه تکرار می‌شود و همانند زخمی کهنه سرباز می‌کند.
قصه مسافران مظلومی که با خیالی آسوده بر صندلی‌های هواپیما تکیه زده‌بودند و امید سالم رسیدن به مقصد را در ذهن می‌پروراندند اما با غفلتی که بیشتر رنگ عمدی بودن به خود گرفته‌است بر فراز آسمان پر پر شدند.
غفلتی که فرماندهان ناو آمریکایی آن را مرتکب شدند و تنها به بهانه اینکه گمان کردند هواپیمای جنگی است، آن را مورد اصابت موشک قرار دادند.
خون ریخته‌شده آن مسافران، دریای آبی را گلگون کرد و دردی عمیق را بر قلب خانواده آن شهدا حک کرد.
مسافرانی که تنها به بهانه کینه دشمنان، اینطور جان خویش را از دست دادند و ملتی را در تیر ماه سال ۱۳۶۷ داغ‌دار کردند.
حمله ناو آمریکایی به هواپیمای مسافربری ۶۵۵ ستم بیگانگان را بیش از پیش نمایان کرد، ستمی که سالیان درازی است بر جان مردم روزگار سایه افکنده‌است و هر روز بر شعله‌های آن افزوده‌می‌شود.
امروز پس از گذشت ۳۰ سال، همچنان یاد آن جنایت زنده‌است و دردی عمیق بر وجود ملت ایران بر جای می‌گذارد، روزی که خانواده این شهدا، شاخه‌های گل را به خلیج فارس می‌سپارند تا بدن تکه تکه شهدا را گل‌باران کنند، تا سفیدی گلبرگ‌ها را با سرخی خون آنان درآمیزند و خروشی بزرگ به راه اندازند.
مردم غیرتمند ایران‌زمین هرگز ستم این شیطان‌صفتان را فراموش نمی‌کنند و تا همیشه در برابر این نااهلان روزگار می‌ایستند.
و روزی می‌رسد که سرخی خون تمام مردم مظلوم جهان، دامن ستمگران عالم را فرا می‌گیرد و آنان را طعمه آتشی می‌کند که از ستم خویش برافروخته‌اند./فارس
این دریا ۳۰ سال است که در خود می‌گرید!
دوازدهم تیرماه سالروز حمله ناو آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایران است. حمله کینه‌توزانه‌ای که موجب شهادت 290 مسافر این هواپیما شد و داغی عمیق را بر دل مردم حک کرد. داغی که پس از گذشت سی سال همچنان تازه است و تنها ستم شیطان‌صفتان روزگار را فریاد می‌کند.
لینک کوتاه : https://avayebushehr.ir/?p=5111
