آوای جم/ اسدالله آذین خواه: بالاخره پس از کش و قوسهای فراوان دهیار جدید یکی از بزرگترین روستاهای استان بوشهر انتخاب و منصوب شد تا پس از مطرح شدن چندین و چند گزینه توسط شورای بهارستان، با صدور حکم حسین یاراحمدی توسط بخشدار مرکزی جم، این روستا از بلاتکلیفی مدیریتی نجات یابد.
اما این انتصاب پایان کار نیست و باتوجه به مشکلات فراوان روستا، به نظر می رسد دهیار اینده بهارستان، کار سختی را پیش رو دارد.
مشکلاتی که می تواند محکی جدی برای دهیار با تجربه تازه منصوب باشد. در ادامه به مهم ترین مشکلات و نیازمندی های روستا می پردازیم
شهر شدن بهارستان:
کلان روستای بهارستان با جمعیتی بالغ بر شش هزار نفر هنوز از اعتبارات ناچیز روستایی تغذیه می کند که اصلا پاسخگوی نیاز روستا نیست و آشفتگی روستا را در همه ابعاد با گوشت و پوست می توان لمس کرد.
شهر شدن بهارستان بخشی از راهکار خروج از وضعیت آشفته فعلی است و باید شورا و دهیار تلاش کنند این خواسته عمومی اجرایی شود.
شهر شدن بهارستان مزایایی دارد و معایبی اما مزایای شهر شدن آنقدر چشمگیر است که بتوان از معایب اندکش چشم پوشی کرد.
دیپلماسی شورایی:
بهارستان با وجود جمعیت زیاد و دارا بودن نخبگان برجسته در سطح استان و شهرستان اما هرگز نتوانسته به عنوان روستایی تاثیر گذار خود را معرفی کند.
شورا و دهیارانی که تاکنون نمایندگی مردم را برعهده داشته اند حتی نتوانسته اند در انتخابات شورای بخش مرکزی نقش آفرین باشند و به شدت با ضعف دیپلماسی شورایی مواجه بوده اند.
در داخل روستا هم چیزی جز دیوار بی اعتمادی و عدم همگرایی مثبت به ظهور نرسیده که نشان از ضعف دیپلماسی عمومی شورا و دهیاری در دوره های گذشته دارد.
ضعف ارتباط با نهادهای تصمیم ساز و تصمیم گیر کشوری و استانی:
بهارستان به عنوان بزرگترین روستای شهرستان هرگز نتوانسته است در سطح استان؛ چه استانداری و چه سایر ادارات کل، در حد وسعت و جمعیت عرض اندام کند و قافیه را در برابر روستاهایی مثل دره بان، آبگرمک، بابامبارکی و برخی روستاهای دیگر شهرستان که یک ششم جمعیت بهارستان را هم ندارند باخته است.
شهر شدن بهارستان و جذب اعتبارات ملی و استانی با چانه زنی و لابی گری شدنی است و قطعا با وادادگی شورا و دهیاری، هیچ مدیری در سطح استان و شهرستان دایه دلسوزتر از مادر بهارستان نخواهد شد.
امروز بهارستان در پیچ و خم شهر شدن یا نشدن گرفتار است و سخت به لابی گری و چانه زنی کشوری نیازمند است از دیدن وزیر گرفته تا خوش و بش با کارشناس وزارت راه!
ضعف درآمدزایی پایدار:
یکی از مشکلات بزرگ پیش روی بهارستان، بدهی های بزرگ مالی و پروژه هایی است که نیمه تمام مانده و منتظر تامین اعتبار است.
تصور کنیم بهارستان نه امسال نه سال آینده که حتی تا ۱۰ سال دیگر هم شهر نشود آیا باید به اعتبارات قطره چکانی ارزش افزوده یا عوارض آلایندگی بسنده کرد و هیچ تلاشی برای ایجاد فرصت های درآمدی نکرد؟
دهیار موفق کسی است که بخشی از اعتبارات و درآمدها را صرف سرمایه گذاری های مولد و دارای ارزش افزوده کند تا در روزهایی مثل امروز بهارستان، این طور با تنگدستی مواجه نشود.
توسعه فرهنگ شهر نشینی:
بهارستان بالاخره شهر خواهد شد ،چه فردا و چه فرداها، اما از امروز باید طراحی مبلمان شهری به نحوی باشد که فردا شهر جدید بهارستان را با بحران مواجه نکند.
ریشه بسیاری از بحران های شهری جم را باید در گذشته و عدم توجه به چشم اندازها جستجو کرد و امروز باید فرهنگ شهر نشینی در بهارستان بیش از گذشته تقویت شود.
کوچه های تنگ و میدان های نصفه و نیمه نشانه های خوبی برای میزبانی نام شهر نیستند و شورا و دهیاری باید جدی تر و با برنامه تر ضمن تبیین نیازها، مردم را با الزامات شهرنشینی آشنا سازند./آوای جم
زندگی در روستا مزیت های داره که شهر ندارد
اما بودجه شهر بالاست ولی ما با بودجه کم هم نتوانستیم زیر ساخت چه کنیم