آن سوتر مادر و پسر نوجوانش ، درب بسته ی داروخانه را برای بست نشستن انتخاب کرده بودند. یک ساعتی بود که منتظر بودند.
دو قدم آن طرفتر، پدر، کودک خود را گاهی در آغوش و گاهی بر زین موتور می نشاند تا بدین نمط، خستگی ایستادن و انتظار کشیدن را کمتر کند.
دو مرد میانسال که از لباسشان برمی آمد کارگر باشند برای گرفتن دارو محل کارشان را ترک کرده بودند تا دقایقی بعد بازگردند اما زمان انتظار برای رسیدن به دارو بیش از آن بود که مرخصی یک ساعته ی آنها را کفاف کند. پرسیدند: داروخانه ی دیگری نیست؟ یکی گفت: همه جا تعطیل است. دست خالی رفتند.
یکی هم باید به سر کار خود می رفت. دیرش شده بود. با ناراحتی از نبود داروخانه و باز نبودن آن در آن وقت روز می نالید. دست آخر او هم رفتن را به انتظار طولانی و نرسیدن به سر کار ، ترجیح داد.
این ها مشاهدات خبرنگار آوای جم است از یک روز کاری در مقابل داروخانه ی بسته ی جم. از ساعت ۴ عصر تا ۱۵ دقیقه مانده به ۶ . مراجعانی که راهی نداشتند جز انتظاری دردناک و نامیمون.
چرا باید شهرستان جم را بدین گونه دید. تاکنون چندین بار از طریق سایت های شهرستان ، وضعیت داروخانه ها اعلام شده است اما بوی بهبود از این شهر نمی آید.
به راستی، شهرستانی که یک داروخانه ی شبانه روزی ندارد را می توان شهرستان نامید؟! خدمات دارویی شبانه را که پیشکش، اگر داروخانه های شهرستان ، لااقل تمام روز را باز می بودند و دارویی به جان بیماری می رساندند، بی شک این نیکو سیرتان دردمند ، سر بر آستان دوست می ساییدند و مهر بی پایان دوستان بهداشت و درمان شهرستان را، به حمد و ثنا می نشستند اما حاشا که این دوستان مدبر، به خود زحمت تدبیر دهند و چاره ای کنند.
اگر دارویمان را دیو صفتان آن سوی دیوارها تحریم کرده اند چرا در این سوی دیوار، داشته هایمان را از مردم دریغ می کنیم.چرا خود اخگر به جان مردم می اندازیم. واقعا حل مشکل خدمات رسانی دارویی در شهرستان جم با گذشت این همه سال و این همه دبدبه و کبکبه، عزم جهانی نیاز دارد که دوستان مسئول در شهرستان هنوز راهی برای آن نیافته اند.
حتما هم عقیده هستیم که داروخانه ، میوه فروشی نیست که اگر تعطیل شد، بتوانیم یک روز دندان روی جگر بگذاریم و گوجه و خیار نخریم. دارو نبض حیات بیمار است. گاهی چند دقیقه هم حیاتی است. هر چند که در شهرستان جم، ساعت کار میوه فروشی ها، از داروخانه ها بیشتر است. و این درد است… شاید اگر داروخانه ها در جم نگران کسب و کار و درآمدشان بودند کمی زودتر کرکره شان را بالا می کشیدند. شاید…
گاهی با خود می اندیشم که جم برای شهرستان بودن هنوز باید بیاموزد. باید بیاموزد که شهرستان بودن و ماندن، الزاماتی دارد که کمترین آن، امکانات درمانی است. مسئولین بهداشت و درمان شهرستان و فرماندار تازه بر مسند نشسته ، برای خدا هم که شده کاری کنید. این وضعیت اسفناک هر روز، تکرار می گردد. هر روز … هر روز … و شما دست خدایید بر زمین…
