انعقاد تفاهم نامه کاویان با شرکت دانش بنیان خراسان مهر تایید دیگری بر مدیریت بومی گریز رمضان اولادی در کاویان شد ؛ کاویان حالا پس از سال ها سایه نشین بودن با مدیر عاملی که ۱۱ سال از انتصاب او به عنوان مدیرعامل می گذرد ، با بروز اتفاقات پی در پی همچون شهرک سازی بی اساس در شهر جم ، بی توجهی به تعهداتش در راستای مسئولیت های اجتماعی و خلف وعده اش در ساخت مرکز درمانی و … خبر ساز شده و وارد فاز جدیدی از مدیریت بومی گریز شده است .
اگر به قول روابط عمومی پتروشیمی کاویان ، انعقاد تفاهم نامه جدید با پارک علم و فن آوری خراسان در راستای توسعه بوده است و قرار است اتفاقات بهتری را رقم بزند ، لازم است برای چندمین بار نکته ای را به مدیران این شرکت یاداوری کنیم ؛ شما در شهر عسلویه و جنوب استان بوشهر در حال فعالیت صنعتی هستید و آسیب های جدی به محیط پیرامونی صنعت وارد کرده اید و همواره با این رفتار مدیریتی که در این ۱۱ سال در پیش گرفته اید ، تهدید های جدی تری را برای جنوب استان بوشهر به همراه دارید.
برای انعقاد تفاهم نامه ها و برای شروع به هر فعالیتی ، آیا بهتر نیست از ظرفیت های بومی استان بوشهر هم استفاده کنید تا این نگاه بومی گریز کاویان کمرنگ تر جلوه کند ؟
آیا کاویان از وجود پارک علم و فناوری خلیج فارس و چشم انداز های آن که از مهمترین آنها تولید محصولات دانشی در زمینه صنعت نفت ، گاز و پتروشیمی است با خبر است؟
اگر از ظرفیت های پیرامونی خود با خبر هستید و از آنها استفاده نمی کنید و استعداد های بومی منطقه را نادیده می گیرید ، به صراحت و با شهامت اعلام کنید که از منطقه جنوب و استعداد های درخشانش بی زارید و چنانچه پس از سال ها مدیریت در راس شرکت پتروشیمی کاویان ، هنوز از وجود ظرفیت ها و استعداد هایی که در استان بوشهر حضور دارند بی خبرید ، به صراحت اعلام کنید که از مدیریت درست نا آگاه هستید و نیاز به تغییر مثبتی به نفع مردم و منطقه در کاویان بیشتر از همیشه احساس می شود.
حالا کاویان با حداکثر سرعت در مسیر پسرفت با رهنمود های جناب مدیر عامل در حرکت است تا برای چندمین بار ثابت کند مدیر با مدیر فرق می کند.
