دو ماه از انتصاب فرماندار جدید جم می‌گذرد، اما برخلاف انتظار هنوز تغییری در معاونت‌های فرمانداری و مدیران ادارات کلیدی شهرستان دیده نمی‌شود.
قرار بود این تغییرات بهبود و پویایی را به بدنه اجرایی بیاورد و شهرستان را از این بلاتکلیفی خارج کند ، اما چرا هنوز خبری از این تحول نیست؟ آیا این سکون نشانه‌ای از بی‌برنامگی است یا مصلحت‌سنجی‌هایی در کار است؟
شهرستان جم، با وجود ظرفیت‌های گسترده‌ای که برای توسعه دارد هنوز از پیشرفت عقب مانده است. این شهرستان با دارا بودن زیرساخت‌های صنعتی، منابع انسانی متخصص ، موقعیت جغرافیایی ویژه و ظرفیت‌های گردشگری، می‌توانست در جایگاهی بهتر قرار گیرد ؛ اما آنچه تاکنون مانع تحقق این توسعه شده نه کمبود امکانات بلکه ضعف مدیریت و نبود یک رویکرد منسجم و آینده‌نگر بوده است.
جم نه‌تنها در دل یکی از مهم‌ترین قطب‌های صنعتی کشور قرار دارد بلکه در سال‌های اخیر گام‌هایی برای بهبود زیرساخت‌های شهری و اجتماعی نیز برداشته شده است ؛ بااین‌حال توسعه‌ای که باید به‌شکل پایدار و همه‌جانبه رخ می‌داد همچنان در حد طرح‌های مقطعی و ناتمام باقی مانده است. دلیل این وضعیت بی‌ثباتی مدیریتی و تصمیمات کوتاه‌مدت و نگاه جزیره‌ای به توسعه شهرستان است.
یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های جم نخبگان و نیروهای انسانی توانمندی هستند که می‌توانند در مدیریت و پیشرفت شهرستان نقش‌آفرینی کنند ؛ اما متأسفانه بارها دیده‌ایم که این سرمایه‌های ارزشمند به‌جای آنکه به کار گرفته شوند قربانی جریان‌های سیاسی و مصلحت‌سنجی‌های جناحی شده‌اند. توسعه یک منطقه زمانی محقق می‌شود که شایستگی و تخصص معیار اصلی انتخاب مدیران و مسئولان باشد نه وابستگی‌های سیاسی و گروهی.
امروز در آستانه سال نو ، انتظار می‌رود که مدیران شهرستان به‌جای حفظ وضعیت موجود ، رویکردی تازه برای شکوفایی جم در پیش بگیرند . تغییرات مدیریتی، اگر با انتخاب افرادی کارآمد، دلسوز و آشنا به ظرفیت‌های منطقه همراه باشد، می‌تواند مسیر توسعه را از بن‌بست فعلی خارج کند. در غیر این صورت، این شهرستان همچنان از ظرفیت‌های خود بهره نخواهد برد و فرصت‌های توسعه، یکی پس از دیگری از دست خواهد رفت.
جم نگینی که درخشش آن در گرو تصمیمات شجاعانه و مدیریتی جسورانه است . شهرستانی که همیشه ظرفیت‌های بزرگش را به رخ کشیده اما در عمل ، اسیر سکونی شده که بیش از هر چیز ناشی از بی‌تصمیمی و محافظه‌کاری در تغییرات است. امروز، بیش از هر زمان دیگری، جم نیازمند مدیرانی است که نه برای حفظ صندلی‌هایشان بلکه برای اعتلای این شهرستان قدم بردارند.
سال‌ها از وعده‌ها و امیدهایی که مردم این دیار برای پیشرفت داشته‌اند، گذشته است. اما تا زمانی که شایسته‌سالاری جای خود را به مصلحت‌اندیشی‌های مقطعی داده و مدیریت، به‌جای پویایی، به رکود و تردید گرفتار باشد این شهرستان همچنان در حسرت فردایی بهتر باقی خواهد ماند. حال انتخاب با مدیران و تصمیم‌گیران است ؛ یا مسیر تحول و پیشرفت را در پیش بگیرند یا نام‌شان در حافظه این مردم، به‌عنوان عاملان فرصت‌سوزی ثبت خواهد شد.
