به گزارش آوای بوشهر؛ فرماندار جم باید به زودی معاونین و بخشداران شهرستان را معرفی کند. استاندار بوشهر هم فرمانداران را مکلف کرده تا پایان دی ماه وضعیت معاونین و بخشداران دولت قبل را مشخص کنند چه با ابقا چه با تغییر.
حالا سید محمد احمدپور، فرماندار با تجربه جم، مسیری نه چندان صاف پیش رو دارد و باید دید می تواند مدیرانی در حد و اندازه معاونت فرمانداری و بخشداری معرفی کند یا خیر؟!
به این بهانه ذکر چند نکته ضرورت دارد:
اول: انتخاب معاونین و بخشداران آزمون بزرگی برای اولین فرماندار بومی شهرستان جم است تا نشان دهد قرار است ماه ها و سال های آتی را به سمت رشد و توسعه گام بردارد یا تجربه شکستی تلخ در مدیریت سیاسی شهرستان رقم خواهد زد.
دوم: انتصاب معاونین و بخشداران نقش کلیدی در ارتقای قدرت سیاسی اجتماعی فرماندار دارد؛ اگر معاونین و بخشدارانی کارنابلد، ضعیف، کم سواد و صرفا مبتنی بر همسویی برگزیند شاید بتواند رضایت هواداران دولت را در کوتاه مدت جلب کند اما در دراز مدت و با نمایش ناکارآمدی ها، قطعا مورد انتقاد جامعه و فعالان اجتماعی قرار خواهد گرفت.
تجربه نشان داده نیروهای همسو هم به محض افزایش انتقادات و نارضایتی ها، از فرماندار مورد حمایت شان عبور می کنند بی آنکه به روی خودشان بیاورند که مقصر چنین وضعی خودشان بوده اند.
فرماندار باید ضمن مشورت با نخبگان و نیروهای همسوی دولت، کارآمدترین افراد را با استدلال های محکم و قاطع و در نظر گرفتن شرایط شهرستان برای پست های حساس مدیریتی برگزیند.
سوم: طبق قانون، اولویت انتصاب مدیران با نیروهای رشد یافته در آن وزارتخانه است تا بتوان از مدیرانی پخته و دانا بهره برد و در بحران ها و پیشگیری از بحران ها موفق عمل کرد. در بدنه وزارت کشور، نیروهای توانمند، قوی، عاقل و همسو با دولت بسیارند و می توان و باید از این ظرفیت های بزرگ بهره برد تا جایگاه فرمانداری به عنوان مجموعه حاکمیتی ارتقا یابد.
چهارم: فرماندار برای انتصاب مدیران باید بهترین ها را برگزیند؛ حال اگر بهترین ها در شهرستان وجود دارند که چه بهتر اما اگر نیرویی کارآمد و توانمند در شهرستان دیگری وجود دارد باید از او بهره گرفت و فرصت حضورش را برای توسعه شهرستان غنیمت شمرد.
پنجم: بسیاری از کسانی که امروز نام شان در ردیف نیروهای همسوی دولت برای انتصاب ها برده می شود صرفا انسان های خوبی هستند اما خوب بودن و سالم بودن، لزوما ملاک دقیقی برای مدیریت نیست و چه بسا انسان نیکی که به دلیل ناتوانی در مدیریت، وجهه و اعتبار سالیان خود را از دست دهد.
باید مراقب بود هر فرد را بر اساس توانمندی به کار گمارد و شایسته سالاری را فصل الخطاب قرارداد تا سرمایه سوزی نشود؛ هم سرمایه سوزی اجتماعی، هم سرمایه سوزی فردی!
