ماجرا را این طور تعریف کرد:
برای دریافت انشعاب برق به اداره ی برق شهرستان رفتم. گفتند باید ۱۲۰۰۰۰ تومان حق انشعاب برق را واریز کنم. حق انشعاب برق شامل کابل ، کنتور و حق الزحمه ی نصب می باشد.
خواستم بروم پول را پرداخت کنم گفتند: در اداره ی برق کابل ۲*۶ نداریم و شما باید خودتان کابل را خریداری کنید. در مقابل، ما هزینه ی کابل را از حق انشعاب واریزی شما کسر می کنیم.
مبلغ هر متر کابل مذکور را برایم ۱۶۰۰ تومان برآورد کردند و سر آخر،به جای ۱۲۰۰۰۰ تومان،۹۲۰۰۰ تومان دریافت کردند.
وقتی برای خرید به بازار مراجعه کردم، با قیمتی حدود ۵۰۰۰ تومان به ازای هر متر کابل با مشخصات بالا مواجه شدم. ناچارا کابل را با قیمتی بسیار بالاتر از هزینه ی کسر شده- بیش از ۴۰۰۰۰ تومان – از حق انشعاب خریدم و راهی شدم…
پس از پایان داستان مرد جوان، از شیوه ی خدمات رسانی مدیریت برق شهرستان بسیار متحیر شدم. با خود گفتم حتما مدیریت برق توضیحی برای این رفتار خواهد داشت:
چگونه در اداره برق شهرستان کابل برق وجود ندارد؟ این درست مثل این است که ساندویچ فروش،ساندویچ نداشته باشد.
چرا مردم باید خدمات محول شده به اداره ی برق شهرستان را به دوش بکشند؟ چطور است برای آنکه مدیریت برق به زحمت نیفتد مردم خودشان موارد مورد نیاز را تهیه و نصب نمایند و فقط مدیریت محترم برق،حق انشعاب را تمام و کمال دریافت نماید!
مدیریت برق شهرستان نرخ هایش را بر اساس قیمت کابل کدام کوچه محاسبه می کند؟
سود حاصل از این ماجرا به جیب چه کسی خواهد رفت؟ مردم،مدیریت برق،پیمانکار،بازاری ، خود برق یا …
