این مراسم هر سال قربانی می گیرد. قربانیانی که گویی برای جلوگیری از خشم خدایان، خواسته و ناخواسته یا دانسته و نادانسته به قربانگاه برده می شوند تا هیجانات جوانی عده ای با این رفتار نابخردانه تخلیه شود.
چهارشنبه سوری که قدمتی به بلندای تاریخ ایران زمین دارد و روزگاری نمادی برای پاکی و طهارت روح از پلشتی ها بوده است اکنون محملی شده است تا جسم و روح مردم را آزرده ساخته و داغ ننگی باشد بر پیشانی کسانی که هنوز تفاوت نارنجک دست ساز را با نشستن در کنار آتش و احیانا پرش بر زبانه های آن نمی دانند.
اینکه این رسم کهن ایرانی خوب است یا بد؟ و آیا با عقاید کنونی مردمان این سرزمین سازگار است یانه!؟ قطعا مورد بحث این قلم نیست اما آنچه باید بدان اشاره نمود این است که اساسا چرا باید هر ساله در آغاز سال نو، عده ای داغدار شده و شادی عید را با عزا و بیمارستان معاوضه کنند؟
چرا عده ای به بهانه ی حمایت از آداب و رسوم کهن و عده ای به بهانه ی تخلیه ی هیجانات جوانی، برگزاری این مراسم را نیک دانسته و بستری را فراهم می کنند تا ضررهای این آیین کهن از منافع! آن بیشتر گردد؟!
یقینا هیچ انسان با وجدان و هیچ عقل سلیمی حاضر نیست جان خود را برای فراهم کردن بساط شادی به خطر اندازد و کاملا عقلانی است که متولیان فرهنگی ، اجتماعی و انتظامی، تمام تلاش خود را در جهت مقابله با انحراف این رسم دیرین و حفظ حقوق شهروندی مردم به کار گیرند.
متولیان در شهرستان جم نیز باید برای حذف مواد محترقه ی آتش زا و نارنجک های دست ساز، اقدامات لازم را به عمل آورده و اجازه ندهند شهرستان جم در روزهای پایانی سال برای شهروندان ناامن گردد.
در این میان اما نقش مردم پر رنگ تر به نظر می رسد چرا که نظارت بیشتر خانوادها بر رفتار فرزندان در روزهای پایان سال، می تواند بسیاری از اقدامات پر خطر جوانان و نوجوانان را کاهش دهد.
متاسفانه هم اکنون در عروسی های شهرستان، علاوه بر استفاده از نارنجک و بمب های دست ساز، عده ای نیز با بستن تفنگ و شلیک گلوله ، به گسترش این نوع ناهنجاری ها در جامعه دامن می زنند.
نکته ی پایانی: ایران کشوری با قدمت بالا و تمدنی به فراخنای تاریخ است و آسیب رساندن به مردم با تکیه بر رسمی کهن و تحریف شده، هیچ نشانی از تمدن و شعور ایرانی نداشته و نخواهد داشت.
