اگر سری به جاده ی جم – ریز بزنید با صحنه های بسیار زیبایی(!!!) از تردد کامیون ها مواجه خواهید شد. کامیون هایی که برای یک لقمه نان حلال از خروس خوان صبح تا نیمه های شب و گاها دوباره تا صبح ( آفتاب تا آفتاب ) به نقل و انتقال ماسه ، شن ، خاک و سنگ به شرکت های واقع در عسلویه و جاهای دیگر مشغول هستند. البته آنچه از ظاهر امر پیداست اینکه باراکثر این کامیون ها شن وماسه ی شسته است و این کامیون های بزرگوار علاوه بر ماسه و … به جابجایی آب هم مشغول هستند.
اگر سری به جاده ی جم – ریز بزنید با صحنه های بسیار زیبایی(!!!) از تردد کامیون ها مواجه خواهید شد. کامیون هایی که برای یک لقمه نان حلال از خروس خوان صبح تا نیمه های شب و گاها دوباره تا صبح ( آفتاب تا آفتاب ) به نقل و انتقال ماسه ، شن ، خاک و سنگ به شرکت های واقع در عسلویه و جاهای دیگر مشغول هستند. البته آنچه از ظاهر امر پیداست اینکه باراکثر این کامیون ها شن وماسه ی شسته است و این کامیون های بزرگوار علاوه بر ماسه و … به جابجایی آب هم مشغول هستند. تعدادشان هم آنقدر زیاد است که شما در هر ساعتی از شبانه روز که قصد حرکت در مسیر جم – ریز داشته باشید ناگزیر باید با چند عدد از این کامیون ها تعامل داشته و عذاب بکشید. سرعت این کامیون ها در سربالایی ها بسیار ناچیز و در سرازیری ها به حد اعلای خود می رسد. در صورت نداشتن بار، سرعت در سربالایی و سرازیری یکسان بوده که جای بسی خشنودی است. اگر خدای ناکرده در مسیر جم – ریز به پشت یکی از این کامیون ها برسید با دو مصیبت مواجه خواهید شد. در صورت سوار بودن بر موتورسیکلت ناگزیر باید ضربات پیاپی شن وماسه را بر بدن تحمل کرده و یک دوش حسابی هم از آب های گوارای موجود که از چهارگوشه ی کامیون به همراه شن وماسه سرازیر می شود بگیرید و در صورت سوار بودن بر اتومبیل، باید دعا کنید کامیون جلوی شما فقط ماسه حمل کند نه شن های بادامی و سنگریزه . چون در غیر اینصورت باید روزی دوبار اتومبیلتان را بشویید و برای رنگ پریدگی اتومبیل تان هم گریه کرده و منتظر خریداری بمانید که رافت به خرج داده و با قیمتی مناسب آن را خریداری کند . جلوی اتومبیل پس از مدتی به جیپ های جنگی شبیه می شود که در مقابل ترکش های مداوم قرار داشته اند. جالب اینکه گویا این کامیون ها هرگز مورد بازخواست مجریان قانون قرار نمی گیرند! شنیده های ما حکایت از بدون گواهینامه بودن برخی از رانندگان دارد که صحت و سقم آن را به مسئولین امر وا می گذارم.
آنچه باعث گشت در خصوص این بزرگان مهیب سخن برانم نارضایتی عمومی از وضعیت تردد کامیون ها در جاده های شهرستان جم است. ناگفته پیداست که جاده مانند های جم بسیار ناکارآمد و خطرناک است و تردد این کامیون های عظیم که بعضا رانندگان آنها به دلیل امنیت جانی ای که دارند توجهی به سایر وسایل نقلیه ندارند برای مردم مشکل ساز گردیده است. سرعت زیاد و سبقت های بی مورد و خطرناک که در بسیاری موارد منجر به خروج اجباری سایر وسایل به بیرون از جاده گردیده ونیز ریختن شن وماسه و آب بر کف آسفالت و سایر وسایل ،از مواردی است که نارضایتی شدید مردم را رقم زده است. شنیده شده که تعداد زیادی از شوراهای روستایی در صدد نگارش نامه ای به مقامات ذیربط در خصوص وضعیت کامیون ها هستند. برای این مشکل چند راه حل به نظر می رسد:
۱٫ اختصاص یک مسیر مخصوص برای تردد کامیون ها که از خطرات جاده ای می کاهد.(البته این مورد در حد یک طرح غیر اجرایی است.)
۲٫ دو بانده کردن جاده ی جم به ریز (با وجود سخنان بزرگی که در این خصوص بیان شده اما این مورد هم تا۵۰ سال آینده ناشدنی است)
۳٫ تعریض جاده ی موجود ( حتی اگر شروع شود اصلا بعید نیست به سرنوشت اصلاح جاده ‹تنگ دهریز› ( قبل از پالایشگاه) دچار نشود.
۴٫ کامیون ها شن وماسه به عسلویه نبرند ( غیر ممکن است)
۵٫ نظارت دقیق تری از سوی مسئولین صورت گیرد و کامیون ها مجهز تر و ایمن تر در مسیر تردد کنند مانند رو کش کردن تریلی ، استفاده از لوله ی خروج آب ، لبریز نکردن کامیون و سرعت نرفتن. ( تاکنون صورت نگرفته از این به بعد هم صورت نمی گیرد)
۶٫ مردم با این مشکل هم مثل سایر مشکلات موجود بسازند. ( این راه حل کاملا عملی است و سالهاست که از بوته ی آزمایش بیرون آمده است)
اگر سری به جاده ی جم – ریز بزنید با صحنه های بسیار زیبایی(!!!) از تردد کامیون ها مواجه خواهید شد. کامیون هایی که برای یک لقمه نان حلال از خروس خوان صبح تا نیمه های شب و گاها دوباره تا صبح ( آفتاب تا آفتاب ) به نقل و انتقال ماسه ، شن ، خاک و سنگ به شرکت های واقع در عسلویه و جاهای دیگر مشغول هستند. البته آنچه از ظاهر امر پیداست اینکه باراکثر این کامیون ها شن وماسه ی شسته است و این کامیون های بزرگوار علاوه بر ماسه و … به جابجایی آب هم مشغول هستند. تعدادشان هم آنقدر زیاد است که شما در هر ساعتی از شبانه روز که قصد حرکت در مسیر جم – ریز داشته باشید ناگزیر باید با چند عدد از این کامیون ها تعامل داشته و عذاب بکشید. سرعت این کامیون ها در سربالایی ها بسیار ناچیز و در سرازیری ها به حد اعلای خود می رسد. در صورت نداشتن بار، سرعت در سربالایی و سرازیری یکسان بوده که جای بسی خشنودی است. اگر خدای ناکرده در مسیر جم – ریز به پشت یکی از این کامیون ها برسید با دو مصیبت مواجه خواهید شد. در صورت سوار بودن بر موتورسیکلت ناگزیر باید ضربات پیاپی شن وماسه را بر بدن تحمل کرده و یک دوش حسابی هم از آب های گوارای موجود که از چهارگوشه ی کامیون به همراه شن وماسه سرازیر می شود بگیرید و در صورت سوار بودن بر اتومبیل، باید دعا کنید کامیون جلوی شما فقط ماسه حمل کند نه شن های بادامی و سنگریزه . چون در غیر اینصورت باید روزی دوبار اتومبیلتان رابشویید و برای رنگ پریدگی اتومبیل تان هم گریه کرده و منتظر خریداری بمانید که رافت به خرج داده و با قیمتی مناسب آن را خریداری کند . جلوی اتومبیل پس از مدتی به جیپ های جنگی شبیه می شود که در مقابل ترکش های مداوم قرار داشته اند. جالب اینکه گویا این کامیون ها هرگز مورد بازخواست مجریان قانون قرار نمی گیرند! شنیده های ما حکایت از بدون گواهینامه بودن برخی از رانندگان دارد که صحت و سقم آن را به مسئولین امر وا می گذارم.
آنچه باعث گشت در خصوص این بزرگان مهیب سخن برانم نارضایتی عمومی از وضعیت تردد کامیون ها در جاده های شهرستان جم است. ناگفته پیداست که جاده مانند های جم بسیار ناکارآمد و خطرناک است و تردد این کامیون های عظیم که بعضا رانندگان آنها به دلیل امنیت جانی ای که دارند توجهی به سایر وسایل نقلیه ندارند برای مردم مشکل ساز گردیده است. سرعت زیاد و سبقت های بی مورد و خطرناک که در بسیاری موارد منجر به خروج اجباری سایر وسایل به بیرون از جاده گردیده ونیز ریختن شن وماسه و آب بر کف آسفالت و سایر وسایل ،از مواردی است که نارضایتی شدید مردم را رقم زده است. شنیده شده که تعداد زیادی از شوراهای روستایی در صدد نگارش نامه ای به مقامات ذی ربط در خصوص وضعیت کامیون ها هستند. برای این مشکل چند راه حل به نظر می رسد:
۱٫ اختصاص یک مسیر مخصوص برای تردد کامیون ها که از خطرات جاده ای می کاهد.(البته این مورد در حد یک طرح غیر اجرایی است.)
۲٫ دو بانده کردن جاده ی جم به ریز ( این مورد هم تا ده سال آینده ناشدنی است)
۳٫ تعریض جاده ی موجود ( حتی اگر شروع شود اصلا بعید نیست به سرنوشت اصلاح جاده ‹تنگ دهریز› ( قبل از پالایشگاه) دچار نشود.
۴٫ کامیون ها شن وماسه به عسلویه نبرند ( غیر ممکن است)
۵٫ نظارت دقیق تری از سوی مسئولین صورت گیرد و کامیون ها مجهز تر و ایمن تر در مسیر تردد کنند مانند رو کش کردن تریلی ، استفاده از لوله ی خروج آب ، لبریز نکردن کامیون و سرعت نرفتن. ( تاکنون صورت نگرفته از این به بعد هم صورت نمی گیرد)
۶٫ مردم با مشکل مثل سایر مشکلات موجود بسازند. ( این راه حل کاملا عملی است و سالهاست که از بوته ی آزمایش بیرون آمده است)
