– همواره خوبی ها،نقاط قوت و ویژگی های مثبت را در فرزند خود جستجو کنید.
– به حرف و درد دل های فرزند خود خوب گوش دهید حرف او را قطع یا جمله هایش را کامل نکنید. به همه ی حرف های او و احساسی که در آن نهفته است توجه کنید.
– وقتی فرزند تان نیاز به آرامش دارد، نگران نباشید که موهایتان آشفته یا لباس هایتان چروک شود. اهمیت قایل شدن برای فرزندتان سبب می شود تا بتوانند رابطه ای صمیمانه و عاطفی با او برقرار کنید. این یکی از پایه های تقویت عزت نفس فرزند شماست.
– به خواب های آشفته فرزندتان که برای شما بازگو می کند خوب گوش بدهید.
– برای اسباب بازی های مورد علاقه ی فرزندتان ارزش قایل شوید.
– همواره به فرزند خود فرصت دیگری بدهید تا خطا و اشتباهش را اصلاح کند.
– وقتی فرزندتان خردسال است هر کاری دارید کنار بگذارید هر شب او را به رختخوابش برده و برایش قصه بگویید.
– هنگام بازی کردن با فرزند خود او را در نظر بگیرید و به حرفش گوش بدهید تا دریابد که نظرش در باره ی خودش و شما چیست؟
– موفقیت های فرزند خود را ( هر چند کوچک و ناچیز) بستایید.
– عادت نکنید که فرزند خود را فرزند دیگران مقایسه کنید.
– تا آن جا که ممکن است شرایطی پیش نیاورید که به فرزندتان بگویید: (اگر نکنی وای به حالت)
– برخی کتاب های مورد علاقه ی شما ممکن است برای فرزندتان جالب و قابل فهم باشد آن را برای او بازخوانی کنید.
– اجازه دهید فرزند شما کودک نوزادتان را کمی بغل کرده و او را ناز و نوازش کند.
– برخی اوقات پای تلویزیون بنشینید و برنامه های مورد علاقه ی او را همراه کودکتان تماشا کنید.
– وقتی برای فرزندتان قصه یا افسانه ای تعریف می کنید که آن را دوست دارد بکوشید نام فرزند خود را روی شخصیت های مثبت یا قهرمان آن قصه یا افسانه بگذارید.
– به فرزندتان نگویید: (تو دیگر بزرگ شده ای نباید بچگی کنی)
– فرزندتان را وادار به کارهایی نکنید که از آن ها هراس دارند.
– وقتی فرزندتان با شما صحبت می کند حتما پاسخش را بدهید یکی از ارزشمندترین هدیه این است که وقت خود را در اختیار او بگذارید. نادیده گرفتن حرف ها و درد دل های فرزندتان سبب می شود که او احساس کند فرد بی ارزش و بی مقدار است.
– فرزندان را از سر اجبار مجبور به انجام کاری نکنید.
– -به فرزندتان یاد دهید بعد از خوردن غذا شکرگذار نعمت های خداوند باشد
– با کمک فرزندتان دانه ای بکارید یا گیاهی برویانید.
– در اواخر زمستان با فرزندتان نخستین نشانه های بهار را جست و جو کنید(برانگیختن حس کنجکاوی فرزندان برای درک شگفتی های طبیعت)
– وقتی در سفر هستید به فرزندتان تلفن کنید و بگویید دلتان برایش تنگ شده است.
– همواره این بینش را به فرزند تان القا کنید((میدانم که تو از عهده ی انجام آن بر
– می آیی)
– هر گاه خطایی از شما سر زد از فرزندتان عذرخواهی کنید.
– به این نکته مهم توجه کنید که چگونگی رفتار والدین با یکدیگر به اندازه ی نحوه رفتار آنان با فرزندشان اهمیت دارد.
– -با دادن مسئولیت کارهای عادی روزانه به فرزند خود او را فردی مسئولیت پذیر بار آورده((مثل آب دادن به گلدان))
– همراه فرزندتان دعا و نیایش کنید.
– اگر فرزندتان گوشه گیر و خجالتی است و در جمع احساس راحت بودن نمی کند در حضور دیگران برایش احترام قایل شوید و در خلوت در آغوشش بگیرید.
– به یاد داشته باشید هیچ بچه ای نباید احساس زیادی بودن و سر بار بودن در زندگی کند.
– در حضور فرزندتان از موفقیت های او برای دیگران تعریف کنید.
– به فرزندتان یاد بدهید که با ادب و با نزاکت باشد.ادب و نزاکت سبب می شود که او دراجتماع عزت نفس بیشتری داشته باشد.
– به بازیهای ویدیویی یا رایانه ای خشونت آمیز روی آورد.
– اگر قرار است اتفاق مهمی(چه خوب ، چه بد) در خانواده رخ دهد، صبر نکنید تا آخرین دقیقه خبر آن را به فرزندتان بدهید.اگر جز این باشد او احساس می کند که وجودش در خانواده اهمیتی ندارد.
– از به کار بردن کلمه ها و عبارات های توهین آمیز مانند( گوساله! یا تو به هیچ درد نمی خوری) خطاب به فرزندتان جدا خودداری کنید.
– تا آن جا که امکان دارد در مسایل و مشکلات مربوط به روابط خواهرها و برادرها دخالت نکنید. معمولا خود آنان مسایل شان را حل می کنند.
– حریم خصوصی و امور شخصی فرزند خود را محترم بشمارید.
– در روز جشن نیکوکاری یا جشن عاطفه ها همراه فرزندتان برای کمک بروید.
– به فرزندتان کمک کنید تا از تغییرات جسمی در دوران نوجوانی که در او ایجاد می شود آگاه باشد.
– مراقب باشید که استفاده از رایانه بخش عمده ای از وقت و زندگی فرزند جوانتان را نگیرد تا او را از داشتن زندگی فعال و اجتماعی باز دارد. و به فردی منزوی و محروم از حضور در جمع همسالان تبدیل کند.
– در پایان هر سال همراه با فرزندتان کامیابیها و دستاوردهای فردی و خانوادگی دوازده ماه گذشته را مرور و ارزیابی کنید.
– سعی نکنید در رفتار، بینش یا لباس پوشیدن فرزند جوانتان الگویش شما باشید.
– فرزند خود را با پوشش و سر و وضع مناسب روانه ی مدرسه کنید.
– به فرزندتان نشان دهید تا برای شما در برنامه ریزی براب بهبود امور جاری خانه و خانواده همفکری کنند.
– به فرزندتان نشان دهید که چگونه وظایف و تکالیف بزرگ را به مراحل یا اجزای کوچک تقسیم کند و آن ها را یک به یک، قدم به قدم، انجام دهد تا از دشواری کار کاسته شود.
– برای واداشتن فرزندتان به انجام کاری به او رشوه ندهید. این ابزار مناسبی برای ایفای نقش مادر یا پدر بودن نیست.
– به اندیشه ها و ایده ها و نظر های فرزندتان بی اعتنا نباشید و آن را بی اهمیت و ناچیز نشمارید.
واحد سلامت روانی-اجتماعی شبکه بهداشت با همکاری واحد سلامت خانواده
