پس از ارتحال پدرش در سال ۱۳۰۰(ه.ش) حضانت و سرپرستی اعضاء خانواده باکمک مرحومه مادرش عهده دار می شود سپس در محضر حجج الاسلام مرحومان میرزا عبدالباقی (برادرزاده عالم ربانی مرحوم فاضل جمی) و حاج شیخ عبدالله ملا محمد تقی مشهور به حاج آقا جهت تحصیل علوم دینی مفتخر می گردد.پس از فراگیری دوران دروس مقدماتی و بخشی از سطح در سن ۳۳ سالگی برای تکمیل دروس حوزوی از جم به شهر مقدس قم هجرت می نماید.
درتاریخ ۳۰/۰۷/۱۳۱۸ (ه.ش) طی آزمونی کهخ از طرف اداره فرهنگ شهرستان قم و محلات اجرا و برگزار می شود،معظم له در کسوت روحانی به عنوان محصل علوم دینی تایید و میزان پیشرفت و درجه علمی او از سوی هیات ممتحنه محرز گشته تا بتواند از مزایای قانونی حوزه بهره مند گردد.
ابتدا مورد حمایت موسس حوزه علمیه قم مرحوم آیت ا… حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی(ره) قرار می گیرد و از درس های او مستفیذ می شود، ودر دروس آیات عظام بروجردی و گلپایگانی(ره) شرکت فعال و مستمر داشته و در ضمن تعلم نزد آیات،سال های متمادی در مدرسه رضویه به عنوان مدرس مشغول تدریس بوده است.
پس از گذشت چندین سال در قم بنا به عادت معهودی که داشت هر سال یکبار جهت زیارت اقربا و احباب و رتق و فتق امور با مجوز نمایندگی از طرف مراجع عظام به جم عزیمت می فرمود که مردم بی صبرانه منتظر قدومش بودند.همین که خبر حرکتش از قم به گوش می رسید،از جم مریدانی داشت که به استقبال او رفته و اوقاتی از خطه و نواحیدشتی تا به جم او را همراهی می کردند.
از مال و منال و حطام دنیوی بغایت بی رغبت، و درانجام امورات شرعی بی نهایت محتاط، ودر بیتی که ساکن بود بی آلایشی در او هویدا،گوئی که برای جهان آخرت خلق شده بود.
آثار معظم له تعدادی نوحه و پیش واقعه و دو کتاب منتهی المصائب و اربعینیه است که در مراثی و عزای اهل بیت اطهار علیهم السلام بویژه سرور شهیدان سروده و تالیف شده که کتاب اربعینیه به چاپ نرسیده است.
سرانجام پس از عمری ذاکری و خادمی اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در تاریخ ۲۳/۰۳/۱۳۶۴ (ه.ش) در سن هشتاد سالگی ندای فرشته موت را پاسخ داد و به جوار رحمت حق آرمید و در صحن امام زاده محمد حنفیه در شهر مقدس قم مدفون است.
خداوند او را مع النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین و حسن اولئک رفیقا محشور فرماید.
