به دنبال این عوارض و از بین رفتن حس پاها، بیمار متوجه زخمهای ایجاد شده در آن ناحیه نخواهد شد و با پدیدار شدن زخم و متوجه نشدن بیمار، این زخمها پیشرفت کرده و چون بهبودی زخم ها به دلیل عدم خونرسانی کافی، به سرعت انجام نمی گیرد، عفونت به استخوان رسیده و نهایتا می تواند منجر به قطع پا در اینگونه افراد می گردد. لذا به منظور پیشگیری از بروز چنین مشکلاتی رعایت چند نکته ساده ذیل، می تواند خطر ایجاد چنین عوارضی را در پای اینگونه بیماران، تاحد زیادی کاهش دهد:
۱) مراقبت روزانه از پای بیماران دیابتی را فراموش نکنید: به منظور پیشگیری از بروز عوارض دیابت در پای بیماران دیابتی، به آنها توصیه نمایید که مراقبت مستمر از پاها را در برنامه روزانه خود قرار دهند. مراقبت از پا در بیمار دیابتی به این شکل است که روزی یک بار پاهای خود را از زانو به پایین با آب ولرم شستشو داده و خشک نمایند، مخصوصا بین انگشتان پا را که رطوبت باقی نماند، زیرا رطوبت باعث تجمع قارچ در بین انگشتان و تسریع در ایجاد زخم پا می شود. به دلیل اینکه این افراد احتمالا از بینایی کاملی هم برخوردار نیستند( احتملا دچار عوارض بینایی هستند) ضروری است که شخص دیگری از اعضای خانواده روزانه کل پای این بیماران را بررسی کند و در صورت مشاهده کوچک ترین زخمی به پزشک اطلاع داده شود. موقعی که زخم کوچک است به راحتی و به سرعت درمان می شود و از بین می رود ولی اگر زخم عمیق شد و به استخوان رسید درمان کردن آن بسیار مشکل و در مواقعی غیرقابل ممکن خواهد بود و در مواردی هم منجر به قطع اندام بیمار می شود. در مواردی که خود بیمار بایستی پای خود را از نظر وجود هر گونه زخمی وارسی نماید، وجود یک آینه می تواند مشاهده قسمتهای غیر قابل دیدن را برای بیمار آسان نماید.
۲) خشکی پوست در بیماران دیابتی بایستی برطرف گردد: پوست پای بیماران دیابتی به دلیل درگیری عصبی خشک می شود که لازم است به وسیله کرم های نرم کننده و یا روغن وازلین روزی یک بار پوست پاهای خود را مرطوب نگه دارند. زیرا خشکی و ترک پوست ممکن است تبدیل به زخم شده و عفونت را به دنبال داشته باشد.
۳) پوشیدن دمپایی راحت در خانه برای بیماران دیابتی الزامی است: به بیماران دیابتی توصیه نماییم که حتی در خانه هم از دمپایی راحتی استفاده کنند و کفش های خود را نیز بررسی کنند. زیرا ممکن است که جسم نوک تیزی وارد پا شود و به دلیل نبودن حس در پا متوجه نشده و این عاملی برای عفونت شود. در مواردی بیمارانی بوده اند که میخ در کفششان فرو رفته و متوجه نشده اند و در نهایت منجر به زخم پا و پیشرفتگی زخم و در نهایت، قطع پا گردیده است.
۴) بیماران دیابتی در انتخاب کفش خود دقت نمایند: بهتر است که کفش شما بیمار دیابتی از جنس چرم طبیعی و جادار بوده، نوک تیز و پاشنه بلند نباشد تا از ایجاد زخم پا جلوگیری نماید. همچنین توصیه می شود که انتخاب کفش خود را به بعد از ظهر موکول کنید، زیرا بعداز ظهرها، مقداری سایز پا بزرگتر است. البته در برخی از شهرهای کشورمان، نوعی کفش وجود دارد که مخصوص هر فرد دیابتی طراحی می شود، به این صورت که با قرار دادن پاها بر روی صفحات کامپیوتری نقاط حساس و محل فشار پا شناسایی شده و کفش را نوعی طراحی می کنند که فشار از روی آن نقاط برداشته شده و جلوی زخم در آینده در این بیماران گرفته شود. در صورتی که به چنین مراکزی دسترسی داشته باشید، بهتر است الگوی انتخاب کفش خود را به اینگونه مراکز واگذار نمایید.
۵) بیماران دیابتی از کوتاه کردن ناخن پا به صورت عمیق پرهیز نمایند: در صورتی که مبتلا به دیابت هستید، به منظور پیشگیری از فرورفتن ناخن در داخل گوشت و یا ایجاد زخم، ناخن های پای خود را به صورت عمیق، کوتاه نکنید.
۶) بیماران دیابتی در صورت احساس سرما در پای خود، فقط از پتو برای گرم کردن آنها استفاده کنند: متاسفانه مشاهده شده در مواردی بیمار دیابتی به دلیل احساس سرما و یخ زدگی در پاهای خود، آنها را به بخاری نزدیک کرده و یا از کیسه آب داغ استفاده می کند و چون این افراد تاول زدن و سوختن پا را احساس نمی کنند، در نتیجه ممکن است این سوختگی منجر به زخم و عفونت پا گردد، در این زمینه، به بیماران توصیه نماییم، در صورتی که احساس سرما در پای خود دارند، فقط از پتو برای گرم کردن آنها استفاده کنند.
