عباس اعتمادی پور
مرگ همیشه پایان راه نیست؛ گاهی مسیری است روشن به سوی آینده تا دیگرانی چون ما هم بدانیم می شود از مرگ، زندگی ساخت و امید آفرید.
دیدار با خانواده عزیز مهرابی که در روزهایی نه چندان دور، جگرگوشه را بذل حیات ساختند هم سخت و تلخ بود هم شیرین؛ سخت و تلخ چون دخترکی شاد و شیرین را که با شیره جان پروریده بودند به خدا سپرده بودند و هم شیرین که نگاه شان، جلوه گاه امید و حیات بود و با جان فرزند دلبند، جان های بسیاری را نجات دادند تا مرگ و زندگی را عاشقانه به هم پیوند زنند.
جم، همواره به فرزندان ایثارگرش می بالد چه آنان که عاشقانه در راه وطن جان پاک هدیه کردند و چه عزیزانی که جگرگوشه را مایه حیات و زندگی ساختند.
جم پر است از مهرابی ها، پیراها و شجاعی ها که ایثارگرانه، جسم دردانه را به امید رویاندن نهال زندگی دیگری، بخشیده اند و امروز سرافرازانه و صبورانه، فراق عزیزتر از جان شان را با زندگی و امید انسان هایی دیگر گره زده اند.
مهربانی و صفای بی حد این عزیزان را می ستایم و باور دارم این ایثار بزرگ، نزد خداوند عزیز و مردم نوع دوست هیچ گاه بی پاداش نخواهد بود و بی شک پاداش خداوند بی نهایت است.
