علی اکبر قیصری
آموزش مهمترین عامل توسعه یافتگی در هر کشور محسوب می‌شود و از این رو ایجاد زیرساخت‌های مناسب و کافی برای تحقق این امر لازم است.
اما توسعه یافتگی در جم، به عنوان مهاجر پذیرترین شهر استان بوشهر با چالش‌های جدی مواجهه است؛ افزایش جمعیت دانش آموزی، کمبود فضای آموزشی و نیروی انسانی و فرسودگی مدارس مهمترین معضلی است که آموزش و پرورش جم با آن دست و پنجه نرم می‌کند.
طبق آمارها در سال تحصیلی جدید ۲۲ هزار دانش آموز در ۱۰۲ مدرسه دولتی و ۳۰ مدرسه غیر‌دولتی مشغول به تحصیل می‌شوند که به دلیل کمبود فضای آموزشی ۲۰ مدرسه به صورت شیفت چرخشی و دو نوبته فعالیت خواهند داشت.
حتی بررسی‌های دیگر نشان می‌دهد که در مرکز شهر جم برخی از مدارس به ازای هر دانش آموز، یک متر فضای فیزیکی وجود ندارد، اما بازهم تقاضا برای تحصیل در مدارس سطح شهر جم زیاد است.
در واقع کمبود فضای آموزشی در جم نه به عنوان یک دغدغه، بلکه به عنوان چالشی جدی تلقی می‌شود که تنش‌های زیادی برای آموزش و پرورش شهرستان جم به همراه خواهد داشت.
عدم همکاری لازم مدیران شرکت‌های نفت، گاز و پتروشیمی منطقه که می‌بایست به تعهدات خود در قبال مسؤلیت های اجتماعی پایبند باشند و برای فرزندان پرسنل مستقیم و غیرمستقیم خود بهترین و بروزترین امکانات با فضای آموزشی مناسب فراهم کنند؛ به این چالش دامن زده اند تا کمبود فضای آموزشی در جم بحرانی ترین شرایط خود را تجربه کند.
حتی رئیس شورای اسلامی شهر جم بارها در جلسات مختلف به اسکان شاغلین شرکت های گاز و پتروشیمی در شهر جم بدون توجه به مسؤلیت های اجتماعی انتقاد کرده و گفته: “بیش از ۶۰ درصد از آمار فعلی دانش آموزان شاغل به تحصیل در مدارس شهر جم، فرزندانِ پرسنلِ شرکت های مستقر در جم، عسلویه و کنگان می باشند به همین دلیل می بایست شرکت های گاز و پتروشیمی اهتمام لازم و جدی نسبت به رفع مشکل داشته باشند.”
فرماندار شهر جم نیز در جلساتی متعدد حل مشکلات آموزش و پرورش را جزو ۳ اولویتی مهم کاری خود دانسته و بر حل مشکل کمبود فضای آموزشی در مدارس جم تأکید کرده است.
اما عدم تأمین اعتبارات لازم برای تکمیل ۷ مدرسه نیمه تمام، رها شدن پروژه ۴ مدرسه کلنگ زنی شده و عدم تجهیز مدارس نوساز نیز تیر خلاصی بر همکاری مدیران شرکت‌های مستقر در منطقه است.
حل مشکلات کمبود فضای آموزشی شهرستان جم نیازمند همکاری مستقیم اداره کل نوسازی مدارس استان، مدیران شرکت‌های مستقر به ویژه شورای راهبردی پتروشیمی ها و تا حدی خیرین مدرسه ساز استان است تا بتوان با اتمام پروژه های نیمه تمام آموزشی و شروع پروژه های مدرسه سازی جدید در جم تا حدودی بخش از بحران کمبود فضای آموزشی جبران کرد.
اگر با همین روال و بدون در نظر گرفتن فضای آموزشی مناسب سکونت پرسنل غیربومی صنایع نفت، گاز و پتروشیمی با خرید واحدهای مسکونی در شهر جم ادامه پیدا کند، در آینده نه چندان دور همه مدارس مرکز شهر جم می‌بایست با دو شیفت و آن هم بدون داشتن فضای فیزیکی فعالیت کنند که نتیجه آن عدم تحقق عدالت آموزشی، یادگیری بهینه و ارتقای کیفیت آموزش برای پرورش نسل آینده خواهد بود.
حال باید دید آیا مدیران شرکت های مستقر در منطقه برای حل بحران کمبود فضای آموزشی فرزندان پرسنل خود در جم تدابیر لازم را می اندیشند یا همچنان بی تفاوت از کنار این بحران می‌گذرند.
