مصطفی ارجمند
به گزارش آوای بوشهر؛ صبح روز شنبه، محسن پاکنژاد وزیر نفت به عسلویه سفر می کند. سفری عادی به استان بوشهر برای وزیری که بخش بزرگی از حوزه مسئولیتش در این استان است و اگر هر ماه هم به این استان و عسلویه سفر کند چندان عجیب نیست.
سفر محسن پاکنژاد اما بی حاشیه نبود؛ او در حالی به عسلویه سفر کرد که هیچ مقام سیاسی استان نه از او استقبال و نه در بازدیدها و جلسات همراهی اش کردند. تنها مسئول شاخص به عنوان نماینده وزارت نفت، سخاوت اسدی مدیر عامل منطقه ویژه پارس بود که وزیر را همراهی کرد تا تنهای تنها نباشد!
بسیاری از سیاسیون و فعالان رسانه ای استان بوشهر، این سبک حضور وزیر نفت در استان را تقبیح کردند و البته برخی معتقدند چون مدیران سیاسی استان، منصوب دولت پزشکیان نیستند رفتار وزیر نفت چندان عجیب نیست و با حضور استاندار جدید، شرایط تغییر خواهد کرد.
فراتر از اینها، بحث دیگری هم در استان داغ شد که وزیر نفت، مسئولان استان و نمایندگان را از سفر مطلع نکرده و برخی هم می گویند مدیران دولت قبل، انگیزه ای برای حضور نداشته اند و ترجیح داده اند همراهی نکنند.
موضوع را از منابع مختلفی پیگیری کردم که ماجرا چیست؟
منبعی نزدیک به استاندار بوشهر به صراحت بی اطلاعی استاندار از سفر وزیر را مطرح کرد و گفت: هیچ هماهنگی ای با استاندار در این خصوص صورت نگرفته است.
یکی از رسانه های محلی استان به نقل از منابعی در استانداری بوشهر هم مدعی شد مسئولان استان، خبر سفر وزیر نفت به استان را از رسانه ها، شنیده اند و موضوع عدم هماهنگی سفر وزیر، طی نامه ای از استانداری به معاون اول رییس جمهور اعلام شده است.
برخی شواهد نشان می دهد موسی احمدی نماینده جنوب استان بوشهر و رییس کمیسیون انرژی هم از این سفر بی اطلاع بوده که در صورت صحت موضوع، با توجه به نزدیکی احمدی به سخاوت اسدی، مدیر عامل منطقه ویژه پارس، به عنوان میزبان سفر وزیر، عجیب به نظر می رسد.
البته این گزاره هم در فضای سیاسی استان مطرح شده که مراتب اطلاع رسانی و دعوت از مسئولان سیاسی استان می بایست توسط میزبان سفر و مدیر ارشد نفت در منطقه که مشخصا سخاوت اسدی مدیر عامل منطقه ویژه پارس است انجام می شده و اگر کوتاهی انجام شده وی باید پاسخگو باشد.
اینکه کدام روایت دقیق تر است و دلایلش چیست در مقابل این فکت تاریخی که استان بوشهر برای مدیران نفتی چندان دارای اهمیت ویژه ای نیست فاقد اهمیت است!
در واقع اگر فرض کنیم تعارض دو دولتی سبب ساز چنین شرایطی بوده و با استقرار مدیران دولت جدید شرایط بهبود می یابد نباید یادمان برود که برخی رویکردها و نگاه ها به استان بوشهر، ریشه ای عمیق تر از دولت ها دارد و بیم آن می رود این سبک «نادیده گرفتن» ها در دولت وفاق مسعود پزشکیان پررنگ تر هم شود؛ خاصه اینکه بزرگترین میزبان نفت و گاز و پتروشیمی، سهمی به اندازه صفر در انتصاب مدیران بالادستی و میانی صنعت نفت داشته است!
این گمانه‌ی «نادیده گرفتن» زمانی به واقعیت نزدیک تر می شود که بدانیم درست یک ماه پیش، اسکندر مومنی وزیر کشور دولت پزشکیان به استان فارس سفر کرده و با حضور مسئولان استان، پروژه های مهمی را به بهره برداری رسانده است.
احمد محمدی زاده استاندار فعلی بوشهر از نیروهای باتجربه‌ی استان است که سالیان سال، عمر خود را برای حفظ و بالندگی ایران صرف کرده؛ سوای اینکه رویکرد سیاسی اش چیست، هیچ وزیری، خواه در دولت پزشکیان دوست داشتنی یا در دولت احمدی نژاد و شهید رییسی، حق ندارد خود را فراتر از هماهنگی با استاندار بداند چه رسد که آن استاندار بومی هم باشد و این را هیچ نیروی سیاسی استان، چه اصلاح طلب و چه اصولگرا و انقلابی نباید بپذیرد.
همه‌ی اسم هایی که سال ها در این استان بر مسند بوده اند یا نام هایی که قرار است در آینده از دل همین استان بر مسندها بنشینند با همه‌ی تفاوت نگاه های سیاسی، فرزندان عزیز این استانند و برای رسیدن به جایگاه واقعی استان در حوزه نفت و گاز، نیازمند حفظ ارج و اعتبارشانیم؛ اگر تصور کنیم با نادیده گرفتن جایگاه استاندار بومی بوشهر، اتفاق خاصی رخ نداده و با استاندار جدید منصوب دولت فعلی، به حق استان از نفت خواهیم رسید قطعا به توهمی به قدر عمر نفت و گاز در بوشهر دچار هستیم.
به جد معتقدم اگر وزیر نفت دولت پزشکیان، سفرش را با نادیده انگاشتن عمدی جایگاه استاندار بوشهر انجام داده، رفتاری نسنجیده داشته و همه‌ی دلسوزان استان باید مدعی وزیر و مدیر ارشدش در عسلویه باشند و اگر عکس این موضوع صادق است هم، رفتار مدیران استان بوشهر شایسته‌ی تقبیح است.
