درب های ورودی توحید و تندگویان به شهر جم توسط شهرداری مسدود شد/ شهرک نشینان از ورودی اصلی جم تردد کنند

این یک فرضیه است و قطعا رخ نخواهد داد پس متن را تا انتها بخوانید و بعد قضاوت کنید

آوای بوشهر؛ تصور کنید شورای شهر جم مصوب می کرد درب توحید و تندگویان مجتمع مسکونی پارس، به سمت شهر جم به علت کرونا مسدود است ( دقیقا عکس اقدامی که مدیریت مجتمع در ایام کرونا انجام داد) و هیچ یک از شهرک نشینان حق تردد به شهر جم را ندارند!

یا شهرداری جم بنا به هر دلیلی مثل همین دلایل مبهم مدیران مجتمع مسکونی پارس، اعلام کند ورود به شهر جم از درب های شهرک توحید و تندگویان ممنوع است و شهرک نشینان فقط از ورودی اصلی شهر جم حق تردد دارند!

همشهریان ساکن در شهرک با خود نمی گفتند این کار چه منطقی دارد؟ اصلا تردد درون شهرها که جزء مصوبات ستاد ملی کرونا یا ستاد استانی نیست چرا ساکنان یک محله بزرگ شهر حق تردد به محلات دیگر شهر را نداشته باشند؟ چرا باید درب شهر به روی شهرک نشینان بسته باشد؟! چرا در سایر نقاط شهر چنین قانونی اعمال نمی شود؟ آیا کنجکاوی ساکنان برانگیخته نمی شد که ماجرا چیست؟ نکند توطئه ای در کار است! نکند ارزش ما را کمتر از خودشان تصور کرده اند! به راستی این رفتار، حس ناخوشایندی را ایجاد نمی کند؟

هم اکنون چندهزار خانواده پتروشیمی در شهر جم و بیرون از دیوار شهرک ها ساکن هستند آیا چالشی یا تنشی میان مردم و آنها ایجاد شده است؟ اگر صرفا بحث امنیت هم باشد که تفاوتی میان ساکنان یک شهر در بیرون و درون شهرک نیست. ما به عنوان شهروندان یک شهر، قرار است برادرانه کنار هم زیست کنیم و زیست همدلانه و افزایش ضریب امنیت هم، نیازمند تقویت حس وحدت و پرهیز از جداسازی است.

پس علت این رفتارهای محدودکننده چیست؟

با نظر به رویه های متفاوت مدیریت شهرک ها در ادوار مختلف می توان به خوبی دریافت که آنچه سبب ساز جدایی و افتراق می شود نه اهالی شهر جم هستند نه شهرک نشینان بلکه مدیرانی هستند که با جامعه و اجتماع و آسیب های آن بیگانه اند و همه چیز را با دید “کارگاهی” و خدایی ناکرده “برتربینانه” می بینند. تجربه نشان می دهد هرگاه ارتباط دو بخش شهر تسهیل شده، حسن ظن و خوشبینی ها افزایش یافته و هرگاه محدودیت ها افزایش داشته، حس تبعیض و چالش ها بیشتر شده است.

اینکه در پی هر خبری از شهرک ها، حساسیت مردم(مثبت یا منفی) افزایش می یابد ناشی از همین رفتارهای ناشیانه و غیرکارشناسی است وگرنه با ” توصیه به رعایت مصالح شهرستان” که حس بد چند ده ساله التیام نمی یابد.

اگر رسانه ای نقدی می کند و رفتاری را شایسته شماتت می داند صرفا برای آن است که مدیری به خود بیاید و راه کج را اصلاح کند.

اصلا فرض کنیم رسانه نقدش خطاست! خب مدیر یک بخش شهر، بگوید علت این رفتارش چه بوده است؟ بستن درب ورودی یک محله شهر جم، چه بار مثبتی از لحاظ امنیتی، اجتماعی و فرهنگی به همراه دارد. چه آنکه بسیاری از تصمیمات درون شهرک، مستقیم یا غیر مستقیم بر سایر نقاط شهر و شهرستان هم اثر می گذارد؛ مثل برداشت اب از سفره های زیر زمینی، اشتغال، بستن یا باز کردن درب ها، مسدود کردن ورودی شهرک در کرونا و رها سازی خروجی آن! و …

پس مدیر مجتمع مسکونی نه تنها در قبال شهرک تحت مدیریت، که در قبال سایر مردم شهر و شهرستان هم مسئول است و باید پاسخگو باشد.

واضح است برای مدیر خوب شدن، خوب سخن گفتن و تصمیمات خوب گرفتن با رعایت حداقل خط کشی ها مهم است مثل بیمارستانی که با وجود نوبت های شرکتی و غیر شرکتی، مدیرانش محبوبیت نسبی در میان مردم دارند زیرا با همه نواقص، تلاش کرده اند حسن نیت شان را نشان دهند.

بر این باوریم بسط همدلی کار سختی نیست اگر اراده ای باشد، ما عجیب دوست داریم خوشبین باشیم اما وقتی برای نصب یک “درب” محدود کننده، جشن و سور به راه می اندازید بیشتر نگران می شویم که نکند خبری هست!