یادداشت خوانندگان؛
خلیج فارس در مطلبی نوشت:
موسوی نژاد نماینده اسبق دشتستان در مجلس متنی را علیه فرماندار جم منتشر کرد و مدعی شد: «شنیده ها حکایت دارد که فرماندار بی تدبیر و نالایق شهرستان جم نسبت به معرفی نیروهای جویای کار دیگر نقاط استان بوشهر از جمله دشتستان را به عنوان غیر بومی دانسته و اجازه بکار گیریشان نمی ده. تصریحا به استاندار و دیگر متولیان استان تذکر می دهم دست از بخشی نگری و رفتارهای تبعیض آمیز بردارند و بیش از این اعصاب و روان مردم استان بازی نکنند.»
آقای موسوی نژاد نماینده اسبق دشتستان که با وجود صبغه اصولگرایی، در سال ۱۳۹۴ با عدم تایید صلاحیت از سوی شورای نگهبان مواجه شد حالا با ادبیاتی ناشایست، فرماندار شهرستان جم در جنوب استان بوشهر را مخاطب قرار داده که برای شهروند دشتستان، جهت استخدام در صنعت نفت، نامه بومی شهرستان جم صادر نمی کند!
در همین راستا ذکر چند نکته با آقای موسوی نژاد و مخاطبان، ضروری است:
اول: به استناد قانون اصلاح ماده (۴۴) قانون مدیریت خدمات کشوری (مصوب مورخ ۱۶/۰۶/۱۳۹۹مجلس شورای اسلامی)، اولویت جذب و بکارگیری نیروها بر مبنای بومی بودن است و بومی بودن هم در قانون، منحصرا به “شهرستان” اطلاق شده نه استان!
ملاک بومی بودن افراد در یک شهرستان را هم همان قانون و ملحقات آن، مشخص کرده و لذا آقای موسوی نژاد باید به عنوان کسی که سابقه نمایندگی مجلس را داراست نسبت به قوانین موضوعه کشور اشراف کافی داشته باشد تا به خبط و خطا گویی گرفتار نشود.
دوم: فرض کنیم فرماندار جم اقدام اشتباهی مرتکب شده و حقی را از شهروند دشتستانی مورد سفارش نماینده سابق مجلس سلب کرده است!
با همین فرض غلط، نوع انتقاد نماینده ی اسبق دشتستان، خارج از دایره ادب و احترام نیست؟! کدام آموزه دینی و اخلاقی، چنین اجازه ای می دهد که یک فرد، بر اساس رد درخواست شخصی اش، فرماندار یک شهرستان را بی تدبیر و نالایق خطاب کند؟
برای اینکه کسی را بی تدبیر و نالایق بدانیم قطعا رد یک خواسته شخصی کفایت نمی کند اما برای نالایق نامیدن نماینده اسبق دشتستان در مجلس، حتما رد صلاحیت توسط شورای نگهبان کفایت می کند!
سوم: در پاکدستی و سلامت نفس سید محمد احمدپور فرماندار شهرستان جم، هیچ تردیدی نیست. این را خاص و عام شهرستان و استان گواهی می دهند. احمدپور سالیانی است که به یمن سلامت نفس و شایستگی های اخلاقی و حرفه ای، در بخش های مختلف نظام جمهوری اسلامی خدمت کرده و تاکنون، نه برای خود، زر اندوخته و نه برای دیگران، پل رسیدن به هواهای نفسانی شان بوده است.
بارزترین ویژگی فرماندار جم، پرهیز و مقابله با رانت و فساد است. نه تنها در حوزه اشتغال که در تمام بخش های مدیریتی، ملاک را قانون قرار داده و عدالت در برخورداری شهروندان از حقوق بیت المال را، خط قرمز می داند.
در دنیایی که برخی مدیران، پس از چند صباح مدیریت، نامشان در فضای عمومی با رانت خواری و فساد و سفارش پذیری و تطمیع نورچشمی ها پیوند می خورد سید محمد احمدپور، با حدود ۲۰ سال سابقه مدیریت در وزارت کشور، همچنان به پاکدستی و صداقت شهره است.
مشکل اصلی البته که بی لیاقتی و بی تدبیری فرماندار جم نیست بلکه مقابله با رانت خواری و فساد ستیزی اش است وگرنه کار سختی نبود اگر مثل برخی مدیران، به خواسته ارباب زر و زور، تن می داد و به قیمت، نابودی عقبی، دنیایش را آباد می ساخت!
چهارم؛ شهرستان جم به دلیل تنوع جمعیتی به ایران کوچک معروف است و بخش بزرگی از کارکنان و خانواده های ساکن در شهرستان جم، از فرزندان دشتستان اند که در جم زیسته اند و با جمی ها، آمیخته اند و امروز، یک خانواده شده اند. اینکه نماینده اسبق دشتستان به خاطر یک خواسته شخصی، چنین وانمود کند که شهرستان جم با دشتستان در تعارض منافع است ناشی از سطحی نگری و عدم توجه به تبعات این گونه گفتن ها و شنیدن هاست.
