مصطفی ارجمند
این نوشتار کاملا غیرفنی است و نگارنده از زاویه‌ی دید تماشاگر غیرفوتبالی روایتگر اتفاقات هفته ۲۵ بازی های لیگ آزادگان و اختصاصا پارس جنوبی جم است.
اول: تیم پارس جنوبی جم پس از ۴ هفته تساوی، این بار در خانه، بازی را به ۲ به یک به یزدی ها باخت؛ شبی سرد با حواشی و اتفاقاتی که اگر نبود شاید تلخی باخت را کمتر می کرد.
جمی ها با این باخت، همچنان در میانه های جدول بازی ها جا خوش کرده و به نظر می رسد همین که شانس صعود و سقوط شان روی کاغذ تقریبا یکی است جای امیدواری دارد.
دوم: اولین تصویری که بدو ورود به ورزشگاه از ضلع غربی، توی ذوق می زد شعار سال ۱۴۰۲ بود که همچنان بالای سر اندک هواداران پارسی، خودنمایی می کرد. گو اینکه صاحب ورزشگاه هنوز دل و دماغ ورود به سال جدید را ندارد!
فنس های زنگ زده و آب باران جمع شده در جایگاه خبرنگاران و سرویس های بهداشتی افتضاح و تاریک هم به این شلختگی ها دامن زده بود. دور ورزشگاه هم که دریچه های سر باز و بی حفاظ، نقش خندق برای حفاظت از ورزشگاه رنگ و رو رفته را ایفا می کرد.
سوم: پارسی ها بازی را با گل شروع کرده بودند و سرخوش از باده پیروزی؛ اما ورق برگشت و این چادرملوهای اردکانی بودند که با انگیزه صعود، پارسی ها را با دو گل نقره داغ کردند. از ۵ بازیکن فیکس بوشهری در ترکیب هم کاری ساخته نبود. نه دریبل های علی اصغر هوشمند گرهی باز کرد و نه همایون افتخاری توانست موقعیت گل دم دروازه را به تساوی پنجم پارسی ها تبدیل کند.
چهارم: سرمربی پارسی ها که در پایان بازی، هواداران از خجالتش درآمدند اگر نتوانسته پارسی در خور تحسین بسازد اما یکی از رویاهای فوتبالی ها را تحقق بخشیده است.
او اگر مربی شش دانگ و کاربلدی نشان نداده اما از ظرفیت بوشهری در تیم پارس در حد خوبی استفاده کرده که شاید مسیر را برای حضور بیشتر بومی ها در پارس جنوبی جم هموار کرده است.
اینکه ۵ بازیکن بوشهری و حتی جمی در ترکیب قرار می گیرند و بد هم بازی نمی کنند نشان می دهد می توان به این نسل، بیش از پیش امید بست.
پنجم: پارسی ها در شب سرد فروردین جنوب، نه تنها بازی را باختند که اخلاق را هم در کنار زمین فدا کردند.
درگیری شدید و فیزیکی یکی از اعضای کادر فنی پارس جنوبی با اعضای تیم حریف پس از بازی، سوای مجازاتی که خواهد داشت نشان داد پارسی ها در خودکنترلی و فائق آمدن بر هیجانات چندان توفیقی نداشته اند، درست مثل ساق های شان در نیمه دوم بازی که یارای دویدن و شوت کردن نداشت.
ششم: ورزش ۳ را مرور می کردم تنها یک آیکون خلاصه پخش مقابل بازی های لیگ آزادگان خودنمایی می کرد؛ پارس جنوبی- چادرملو
تغییر در مدیریت ارشد و رسانه باشگاه و استفاده از تیم تصویربرداری حرفه ای تمام جنوبی و نیز پخش زنده از سایت آنتن و صفحه باشگاه، رویکرد حرفه ای را چاشنی بخش رسانه پارس جم کرده است.
صرف افطار میانه بازی(تیم تصویربرداری و پخش کاکایی فیلم)
فارغ از جانبداری های آبکی، فیلمبرداری، تدوین، پخش و حتی مرور آهسته‌ی صحنه های حساس با کیفیتی بهتر از پخش صدا و سیمای بوشهر، آنهم بدون دنگ و فنگ و بزک دزک های پخش سیما، نقطه قوت بازی های پارس شده که امید است این روند تداوم یابد.
هفتم: مدتی است از تیم پارس جنوبی جم، فریاد نداری بلند نمی شود و مالک نفتی باشگاه، می تواند در لیگ یک، بی دغدغه هزینه کند اما وقتی دغدغه نان نیست چرا نباید تیمی پرشورتر و حرفه ای تر را روانه‌ی بازی ها کرد تا به جای آرامش روان، سوهان جان نشوند.
حضور جوان جمی به عنوان مدیر عامل یا هر عنوان دیگری در راس مجموعه باشگاه، که خود صبغه و سابقه ای در فوتبال دارد امید آفرین است و شاید فصل آتی، اگر تغییری در رکن اصلی باشگاه صورت نگیرد بتوان به رویای جمی ها برای صعود به لیگ برتر دل بست هر چند که صعود به جمع حرفه ای های فوتبال به تعبیر حافظ «ولی افتاد مشکل ها» دارد.
