آوای بوشهر؛ یزدان شهید زاده- مثل اینکه دوربین های خسته سیمای بوشهر انگیزه ایی برای پخش فوتبال ندارند، برای دیدن بازی شاهین باید منتظر بمانیم تا شاهین از خانه خارج شود تا در قاب تلویزیون همسایگان مان به تماشایش بنشینیم. کرونا سکوها هواداری را خالی کرده، و شبکه استانی ما هم خود را از تماشاچی می تکاند!
هوادران پارس و شاهین می توانند در ساعت بازی تیم محبوب شان تصاویری علمی تر مثل مستندها، مهیج تر مثل حیات وحش و ایضا فیلم هایی هم عصر و هم سن همان دوربین های بازنشسته بوشهر تماشا کنند. حق هم دارند! آخر این فوتبال چه دارد که بی خودی وقت بچه های صدا و سیما را برای پخشش بگیرد! همان بازی های مهم کافی است!
بوشهر شهر اولین ها بوده اما هیچ وقت این اولین ها برای بوشهر بهترین نمانده اند. خط راه آهن را شاید اجداد ما در بوشهر دیده باشند اما ما از راه آهن تنها پیگیری های مجدانه دو سه جین استاندار در دولت های نهم، دهم، یازدهم و دوازدهم شنیده ایم!
بوشهر زمانی دروازه گمرک ایران بوده و امروز گمرک آن از تامین مایحتاج مردم خود نیز وامانده است.
اینجا بوشهر است و نقشه توسعه روی ذهن ما رسوب نکرده است. انگار که صدا و سیمای بوشهر نمی داند با همان کیفیت تصویر درجه N امش، می تواند با فوتبالی به تایم حداقل یک ساعت و نیم آنتن را از یک استان دیگر بگیرد و از بوشهر برایشان بگوید.
بخش زیادی از رونق، افت و اکنونیت بوشهر بر مدار رفتارهای سازمانی ما شکل گرفته. مثلا در فوتبال عدم انعکاس صداوسیما به همراه تصمیمات خاص فوتبال ستیزانه اداره کل ورزش و جوانان و عدم حمایت های مالی شرکت ها و موسسات از تیم های ورزشی ما را از سطح اول فوتبال ایران به سطح دوم و سپس سوم و در آخر نابودی خواهد کشاند.
امیدوارم شاهین، پارس و ایرانجوان نیز روزی مثل رافائل و دیگر اولین های ما خاطره نشوند.
