کوچکترین شهری که میزبان بزرگترین رویداد بود/ به عملکرد مان چه نمره ای می دهیم؟

سید مصطفی هاشمی نژاد نوشت؛ هفته گذشته مهمترین و حساس ترین‌بازی لیگ‌ برتر میان دو تیم پارس جنوبی جم و پرسپولیس در ورزشگاه تختی جم برگزار شد. مسابقه ای حساس و پر التهاب که برای شهر ۳۰ هزار نفری جم به فاجعه ای امنیتی تبدیل شود!
اگر به ۱۰ سال قبل برگردیم هیچ‌جمی باور نمی کرد که ممکن است روزی جام به جم برسد! عده ای مصداق این بیت سالها دل طلب جام جم از ما می کرد را همین جام لیگ‌برتر دانستند!
برگزاری مسابقه ای در این سطح قطعا دشواری های و چالش های زیادی دارد؛ تصور کنید جمعیتی چندین هزار نفری وارد شهری کوچک شود که قرار است در آن هم تکلیف قهرمان مشخص شود، هم احتمالا جشن قهرمانی برگزار شود!
جم را شاید بتوان کوچکترین شهری لقب داد که بزرگترین رویداد ورزشی کشور را میزبانی کرده است. با زیرساخت های حداقلی و تجربه برگزاری حداقلی تر…
از بیرون و از دید یک تماشاگر که نگاه کنی، این مسابقه، فقط یک رویداد فوتبالی است اما وقتی به عنوان مسئول، قرار است مدیریت کنی تازه به اوج سختی های کار پی می بری. مدیریت شهر و ورزشگاهی این چنین با نواقص زیاد، فقط همت و تلاش می خواهد. باید مسوول باشی تا به سختی کار پی ببری! تا استرس کار را درک کنی! تا بفهمی کوچکترین جرقه در ورزشگاهی مملو از جمعیت، می تواند مثل بمب همه چیز را ویران کند!
اگر بعد از بازی از هواداران تیم میهمان گرفته تا مسئولان استانی و کشوری، از میزبانی خوب و‌ کم حاشیه جمی ها راضی بودند، اگر خون از دماغ کسی نیامد،‌اگر هیچ چالش امنیتی متوجه شهرستان جم نشد، اگر هیچ‌ خسارتی به اموال بیت المال وارد نشد همه ‌اش در دو‌چیز خلاصه می شود: اول مردم و تماشاگران فهیم و دوم فرماندار جم، مدیران زیر مجموعه و مسئولان تامین امنیت استان…
مردم و تماشاگران رکن اساسی این آرامش، ثبات امنیتی، رعایت قوانین بودند اما بی مبالاتی است اگر نخواهیم نقش بی بدیل فرماندار جم در این مدیریت خوب را در نظر نگیریم. اگر تدابیر صحیحی از سوی فرماندار به عنوان رییس شورای تامین و دیگر اعضای این شورا اندیشیده نشده بود شاید همین هواداران آستانه تحملشان لبریزتر می شد و‌ به تبع آن اتفاقات تلخی رقم‌ می خورد.
شرایط به گونه ای بود که هر لحظه باید منتظر حادثه ای می بودیم اما با وجود اینکه امیدی به مدیریت صحیح فضا نداشتم اما با وجود برخی نواقص که در ورزشگاه آزادی با آن همه سابقه برگزاری مسابقه هم می توان دید، شرایط به خوبی رقم خورد و تدابیر امنیتی و رفاهی خوبی اتخاذ شده بود.
شهرداری جم با ارائه خدمات قابل توجه نظیر آب خنک، فضا سازی وآماده سازی فضای بیرون ورزشگاه مثل پارکینگ و آسفالت معابر نقش خوبی ایفا کرد.
هرچند نقدهای جدی هم به برخی اعمال سلیقه ها و عدم درک صحیح اهمیت این مسابقه وجود دارد. در نحوه بلیط فروشی و اختصاص جایگاه ویژه و cip مشکلاتی وجود داشت که این موضوع بیشتر متوجه اداره ورزش و جوانان و باشگاه پارس جنوبی جم بود.
اینکه چطور عده ای در جایگاه های cip یا جایگاه خبرنگاران بودند که هیچ نسبتی نه با مدیریت که با فوتبال هم نداشتند در نوع خود جالب است. با وجود میهمانان زیادی که از سراسر کشور حضور پیدا کرده بودند این سبک مدیریت واقعا تاسف بار و رقت انگیز بود.
ضعف عملکرد مدیریت ورزش و جوانان استان و شهرستان و باشگاه به عنوان متولیان فروش بلیط کاملا مشهود بود.
گلایه هایی هم از قیمت برخی اقلام مثل آب معدنی در فضای مجازی وجود داشت که می شد در این زمینه مدیریت بهتری صورت گیرد و از سوء استفاده و گرانفروشی پیشگیری شود.
به امید روزی که جام در جم بماند! هرچند نگه داشتن پارس جنوبی جم خود به منزله نگهداری جام در جم است!