از خبرسازترین تا ضعیف ترین استانداران بوشهر پس از انقلاب + اینفوگرافیک

به گزارش آوای بوشهر به نقل از خلیج فارس؛ در میان ۲۳ استاندار یا سرپرست استانداری بوشهر، ۶ نفر بومی استان (مدرس زاده، ندیمی بوشهری، تبادار، افراشته، سالاری و محمدی زاده) و ۱۷ نفر دیگر غیربومی بوده است

به انگیزه انتخاب بیستمین استاندار بوشهر، نگاهی به سوابق استانداران پس از انقلاب کرده ایم.

محمدباقر شایورد نخستین استاندار بوشهر پس از انقلاب بود که در دولت موقت (بازرگان) منصوب شد. وی تنها دو ماه در این سمت ماند و به زادگاهش تهران برگشت. وی دکترای داروسازی داشت و سال ۱۳۹۰ در اثر بیماری درگذشت.

احمد مدرسی زاده نخستین استاندار بومی بوشهر محسوب می شود که در دوره شورای انقلاب، استاندار فارس شد. او که برازجانی بود، برای دو ماه همزمان سرپرستی استانداری های بوشهر و هرمزگان را برعهده گرفت تا اینکه در دولت ابوالحسن بنی صدر به عنوان استاندار بوشهر تعیین و ۱۳ ماه عهده دار این سمت بود.

از اقدامات مهم دوره مدرسی زاده که در خاطر برخی هم استانی ها خصوصا در منطقه جم مانده، دیدار با «غلو جمی» (غلام معصومی) از یاغی های معروف قبل از انقلاب بود که درگیری های وی باعث ناامنی در جم و ریز و شکوائیه های مردمی بود. او با سفر به جم، توانست اعتمادش را جلب و او را ببیند و با خود به بوشهر بیاورد و سپس برای چندین ماه به خوزستان بفرستد تا آرامشی در جم حاکم شود.

مدرسی زاده در خرداد ۱۴۰۱ در شیراز درگذشت.

محمدعلی حبیبیان دومین استاندار بوشهر در دولت بنی صدر بود که از دانشجویان مقیم آمریکا بود و پس از بازگشت به ایران، بدون سابقه اجرایی، توسط مرحوم مهدوی کنی وزیر وقت کشور به استانداری بوشهر گمارده شد. استانداری وی تنها ۸ ماه دوام آورد.

«مهدی صفری» سفیر پیشین ایران در چین و معاون فعلی اقتصادی وزارت خارجه، معاون و دست راست حبیبیان در بوشهر بود.

سپس کلید استانداری بوشهر به نصرالله گرجی رسید که پزشک متخصص خون بود. وی پیش از حضور در بوشهر، در مقطعی کوتاه استاندار مرکزی بود.

سید احمد نصری استاندار بعدی بوشهر که با یک سال و ۴ ماه ماندگاری، رکورد باسابقه ترین نماینده دولت در استان تا آن زمان را به نام خود زد. وی پس از بوشهر، در سال ۱۳۶۲ استاندار سیستان و بلوچستان شد.وی در دوره چهارم مجلس شورای اسلامی از زادگاهش قزوین نماینده شد. وی در دولت نهم (احمدی نژاد) استاندار قزوین شد.

محمد تقی زمانیان متولد تهران نیز دو سال و نیم استاندار بوشهر بود. وی در زمره مدیرانی بود که از دایره مدیران کشوری بیرون نرفت و بعدها به عنوان معاون فنی و هماهنگی سازمان هواشناسی کشور، قائم مقام سازمان هواشناسی کشور، رئیس پژوهشکده هواشناسی کشور، معاونت سیاسی و اداری استانداری سمنان و معاون برنامه ریزی استانداری فارس فعالیت کرد.

پس ار وی، محمدرضا مجیدی اهل فسا فارس برای سه ماه سرپرست استانداری بوشهر شد. او نخستین سرپرست استانداری محسوب می شود.

علی صوفی از اهالی لاهیجان گیلان در دولت میرحسین موسوی استاندار بوشهر شد و ۳ سال و ۷ ماه در این سمت ماند. از حواشی دوران استانداری وی، ابطال انتخابات دوره اول مجلس خبرگان رهبری در استان بود، جایی که مدنی امام جمعه وقت بوشهر و میرزا احمد دشتی (معروف به منهاج) نماینده وقت رودباران در مجلس در کنار شیخ محمد یزدی که حوزه انتحابیه اش را از تهران به بوشهر جابجا کرده بود، کاندیدا شدند. نهایتا منهاج دشتی نفر اول شد، ولی به دلیل اعتراض امام جمعه وقت بوشهر، انتخابات باطل شد.

علی صوفی بعدها در دولت هاشمی رفسنجانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد، در دولت اول خاتمی استاندار گیلان و در دولت دوم وی نیز وزیر تعاون شد.

غلامرضا صحراییان متولد جهرم فارس اولین استاندار بوشهر در دولت هاشمی رفسنجانی بود. از این زمان دیگر پست نخست وزیر حذف و استانداران با تصویب هیات دولت تعیین می شدند. وی در دولت اول اصلاحات نیز به استانداری فارس مشغول شد. دوران وی که همزمان با دولت سازندگی بود، با اقداماتی نظیر تاسیس دانشگاه خلیج فارس، شروع به کار دانشگاه آزاد بوشهر همراه شد.

دومین سرپرستی استانداری به نام محمدعلی سعدایی رقم خورد. او که متولد شیراز بود، در سال ۷۱ نزدیک به سه ماه به عنوان سرپرست استانداری بوشهر پرداخت.

عبدالرحمن ندیمی بوشهری رکوردار ماندگاری در استانداری بوشهر را با ۵ سال در اختیار دارد. او دومین و آخرین استاندار دولت هاشمی رفسنجانی بود که بعد از بوشهر، چندین سال در معاونت بانک و بیمه وزارت اقتصاد مسئولیت داشت و نهایتا در اوایل دولت روحانی از مسئولیت های دولتی بازنشسته شد. اوج گیری فعالیت دولت سازندگی در دوران استانداری ندیمی، زمینه ساز پروژه هایی نظیر سرمایه گذاری در زمینه پرورش میگو، شروع احداث شبکه فاضلاب بوشهر و گناوه، اجرای خط دوم آبرسانی و توسعه مراودات اقتصادی با کشورهای حاشیه خلیج فارس خصوصا قطر بود.

از نکات جالب اینکه تودیع و معارفه ندیمی در استانداری با حضور عبدالله نوری بود. (او در دولت اول هاشمی وزیر کشور شد و سپس جای خود را به علی محمد بشارتی داد. در شروع دولت خاتمی، مجددا نوری وزیر کشور شد.)

با روی کار آمدن دولت سیدمحمد خاتمی، محمدابراهیم انصاری لاری به عنوان استاندار بوشهر منصوب شد. وی که متولد لار در جنوب فارس بود، به واسطه معاونت اداری استانداری بوشهر در اواخر دهه شصت (سالهای ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۹) با این استان غریبه نبود.

انصاری لاری به دلیل سوابق قبلی اش در وزارت ارشاد (از مدیرکل بازرسی وزارت تا ریاست کتابخانه ملی در دوره وزارت سیدمحمدخاتمی) صبغه فرهنگی اش بر سایر بخش های عملکردی سنگینی می کرد. مرمت بناهای تاریخی آب انبار قوام، عمارت امیریه (محل فعلی شورای شهر)، خرید ساختمان کنونی بنیاد ایرانشناسی بوشهر در کنار افزایش جشن های عمومی در ساحل یا جشن فرهنگ جنوب در سینما بهمن با حضور هنرمندان مطرح کشور، در راستای پیگیری های به یادماندنی انصاری لاری در آن ایام می باشد.

اقداماتی که از البته به مذاق برخی خوش نیامده و با تجمع مقابل اداره ارشاد یا تشنج در سخنرانی استاندار در مسجد بازار بوشهر (فاطمه زهرا) خودنمایی می کرد.

از اتفاقات جالب توجه در آن ایام، حمایت های حجت الاسلام ابراهیم فاضل فردوسی امام جمعه وقت بوشهر از انصاری لاری و دولت خاتمی در چندین خطبه نمازجمعه بود.

یکی از حواشی دوران استانداری وی نیز نگرانی بابت جدایی عسلویه از بوشهر و الحالق به فارس بود که زمینه ساز تجمع برخی دانشجویان و فعالان سیاسی شد، نگرانی و دغدعه ای که تا هنوز برقرار است!

انصاری لاری پس از دوسال، از بوشهر به استانداری زادگاهش فارس رفت و سپس رییس سازمان ثبت احوال کشور شد. او در دولت روحانی به عنوان مدیرعامل منطقه آزاد کیش فعالیت کرد.

حسن یونس سینکی را باید ضعیف ترین استاندار دولت خاتمی در بوشهر دانست. او که متولد قم بود، در مدت حدود ۲٫۵ سالی که مقام ارشد استان بود، به دلیل بیماری دیسک کمر مدام بین بوشهر و تهران در تردد بود و یک ماه نیز برای سفر حج، استان را ترک کرد.

یکی از حاشیه های دوران استانداری حسن سینکی، مخالفت وی با تدفین پیکر دو شهید گمنام در بوستان خلیج فارس شهر بوشهر (مجاور آب انبار قوام) بود. وی با تشکیل شورای تامین، با این درخواست مخالفت کرد و نهایتا این پیکرها در محل فعلی یادمان شهدای گمنام بهشت صادق بوشهر تدفین شدند.

حسن سینکی در دولت روحانی برای مقطعی معاون وزیر صمت بود که نهایتا تغییر کرد.

محمدرضا صالحی متولد گرگان، سومین سرپرست استانداری بوشهر بود. او پس از اینکه «مسعود امامی» معاون سیاسی استانداری بوشهر به عنوان استاندار قزوین منصوب شد، به جای وی معرفی شد. صالحی در دولت روحانی نیز استاندار خراسان شمالی شد.

اسماعیل تبادار آخرین استاندار بوشهر در دولت خاتمی بود. وی که متولد روستای جزیره شمالی در شهرستان گناوه است، در دوره ندیمی معاونت عمرانی استانداری را برعهده داشت و پیش از بازگشت به بوشهر، شهردار گچساران بود.

او طی مدت سه سال و ۴ ماه که سکان استانداری را برعهده داشت، به واسطه رویکرد قوی در حوزه عمرانی خصوصا پیگیری توسعه محورهای بزرگراهی استان، استارت مطالعه برخی سدهای بزرگ استان، شروع منطقه ویژه اقتصادی بوشهر از سوی برخی چهره ها لقب امیرکبیر استان را گرفت.

یکی از حواشی دوره استانداری تبادار، اعتراضات شهریور ۱۳۸۳ در گناوه بود. به دنبال زمزمه جابجایی تجهیزات بیمارستان سوختگی گناوه به برازجان، جمعی از مردم مقابل فرمانداری تجمع کردند که موجب خسارت به برخی ادارات هم شد. قاسم مرادی معاون سیاسی وقت استانداری در نشست خبری گفت: «مقالات و نوشته های نماینده بوشهر در نشریه “لیان” که خود صاحب امتیاز این نشریه می باشد، یکی از عوامل و زمینه های مهم تشنج و اغتشاشات شهرستان گناوه می باشد و در جای خود قابل پیگیری است.»

گفتنی است تبادار در دولت نخست روحانی، مدیرعامل شرکت فرودگاههای کشور شد اما پس از ۹ ماه استعفا کرد. وی در دولت دوم روحانی نیز استاندار فارس شد و نهایتا با تصویب قانون ممنوعیت فعالیت بازنشستگان، از مسئولیت های دولتی کنار رفت.

با شروع دولت نهم، علی افراشته به عنوان استاندار بوشهر معرفی شد. او که متولد روستای آبطویل تنگستان است، به عنوان نیروی علی لاریجانی محسوب می شد؛ چه اینکه در دوره وزارت ارشاد لاریجانی، مدیرکل بوشهر بود و در دوران حضورش در صداوسیما، مسئول مجتمع تفریحی این سازمان در زیباکنار گیلان. قبل از استانداری اش، در انتخابات ریاست جمهوری نهم، رییس ستاد لاریجانی در استان بوشهر شد و پس از ترک استانداری نیز با حکم لاریجانی ۶ سال معاون اجرایی مجلس بود.

افراشنه قریب هزار روز استاندار بوشهر ماند(مهر ۱۳۸۴ تا تیر ۱۳۸۷). و برخلاف شیوه احمدی نژاد، در جابجایی های مدیریتی، حرمت مدیران دولت سابق را حفظ و از تندروی های سیاسی پرهیز می کرد. شروع پروژه راه آهن بوشهر در دوره وی بود، اگرچه از همان زمان، این پروژه سرعت لاک پشتی داشته و در ایستگاه بی پولی متوقف است. تکمیل تونل پیامبر اعظم  به عنوان راه دسترسی بخش های کوهستانی دشتستان به فارس، شروع ساخت بیمارستان های شهدای خلیج فارس و گنجی، کلنگ زنی ورزشگاه شهید مهدوی و آزادسازی اراضی نظامی ۵۳۰ هکتاری شهر بوشهر که امروز شهرک نیایش در آن قرار دارد، از اقدامات دوران استانداری افراشته محسوب می شود.

البته پرحاشیه ترین دوران استانداری هم به نام افراشته رقم خورد، شرایطی که ناشی از تنش هایی رخ داده بین مرحوم شکرالله عطارزاده نماینده بوشهر در مجلس هفتم با استاندار بود. عطارزاده از معدود نمایندگان مجلس بود که از همان ابتدای فعالیت احمدی نژاد برای ریاست جمهوری، از وی حمایت کرد و مستقل بودن استاندار در برابر خود از جمله برخی انتصاباتش را برنمی تابید.

همچنین از دیگر حواشی دوران استانداری علی افراشته، ابطال انتخابات مجلس هشتم در دشتستان بود که اولین و آخرین ابطال انتخابات مجلس در استان است، انتخاباتی که جوانشیر کدخداپور منتحب آن بود، اما از راهیابی به بهارستان بازماند.

نهایتا با وجود تغییر علی زینبی معاون سیاسی استاندار و ناصر باستی مدیر دفتر فنی استانداری، غائله نماینده و استاندار نخوابید تا وزارت کشور ناگزیر به تغییر افراشته شود. پس از آن، دولت احمدی نژاد سه استاندار در بوشهر منصوب کرد، اما همگی غیربومی.

پس از آن، حسین هاشمی تختی نژاد با حفظ سمت معاونت سیاسی، برای ۱۷ روز سرپرست استانداری را برعهده گرفت. او قبل از جایگزینی با علی زینبی، مدیرکل اطلاعات استان کهگیلویه و بویراحمد بود. تختی نژاد در اواخر دولت احمدی نژاد استاندار زادگاهش هرمزگان شد و در مجلس دهم هم نماینده مردم بندرعباس بود.

ابوطالب شفقت اولین استاندار نظامی در بوشهر بود. او درحالی که استاندار زادگاهش مازندران بود، با تصمیم دولت، جایگزین افراشته در بوشهر شد. وی در دولت نخست روحانی معاون وزیر دفاع شد، در دولت مرحوم رئیسی نیز معاون وزیر کشور و از اردیبهشت امسال نیز استاندار لرستان شد. وی هفته پیش با تعیین استاندار لرستان در دولت پزشکیان، از این سمت کنار گذاشته شد.

او همچنین در سال ۸۴ به صندلی استانداری مازندران رسید و بعدها در دولت دهم با حکم وزیر دفاع معاون توسعه و مدیریت برنامه ریزی راهبردی وزارت دفاع منصوب شد.

محمدحسین جهانبخش را می توان ضعیف ترین استانداران غیربومی بوشهر قلمداد کرد، چهره ای که به هرکاری می پرداخت جز آنچه وظایف اساسی استاندار است. او در پی تصمیم عجیب دولت احمدی نژاد مبنی بر جابجایی استانداران بوشهر و خراسان شمالی، از شرق کشور به پایتخت انرژی ایران آمد.

درخصوص حواشی متعدد استانداری جهان بخش باید گفت، ورود زنان بدون چادر را به استانداری ممنوع کرد، بخشنامه زد که مدیران مجرد تا سطح دهیار حتما باید ازدواج کنند وگرنه احکام شان صادر نمی شود، (جندماه حکم شهردار منتخب یکی از شهرهای استان را صادر نکرد تا وقتی که سند عقد وی را دید!) در ادبیاتی چاله میدانی، رسانه های منتقد عملکردش را «بی پدر و مادر» خواند (با وجود آنکه به واسطه سابقه مدیرکلی صداوسیمای خراسان، خود را فردی رسانه ای می دانست)، با اهداف انتخاباتی، بساط اردوهای دسته جمعی همشهریانش به بوشهر به اسم طرح هایی نظیر «نمایش توانمندی های کشور در نیروگاه اتمی» فراهم می کرد، مدیران کل را به صورت گروهی برای شرکت در دوره های موسسه مرحوم مصباح یزدی روانه قم می کرد، کار مردم و امورات استان هم در اولویت های دسته چندم!

جهان بخش در هفته نخست انتصابش، با بیان اینکه «نان بوشهر قابل خوردن نیست؛ ماموریت خود را بهبود نان استان اعلام کرد؛ اما در ۲ سال و ۲ ماهی که مسئولیت داشت، در تنها اولویتی که رسانه ای کرده بود هم توفیقی نداشت.

فریدون حسنوند آخرین استاندار بوشهر در دولت احمدی نژاد بود. او با سه دوره سابقه نمایندگی مجلس از حوزه اندیمشک خوزستان، وقتی برای مجلس نهم ردصلاحیت شد، به استانداری بوشهر منصوب گردید. سرعت بخشی و بهره برداری از پروژه های شاخص استان نظیر بیمارستان های شهدای خلیج فارس بوشهر و شهید گنجی برازجان، اتوبان امام علی بوشهر و اجرای پروژه های روشنایی ساحل، او را در افکار عمومی به عنوان استانداری توانمند نمایان کرد، هرچند برخی کارشناسان در زمینه شتاب زدگی در بهره برداری از این پروژه ها انتقادانی داشتند.

از مهمترین حاشیه های دوران استانداری حسنوند، تغییر جعفر پورکبگانی پس از ۶٫۵ سال فرمانداری بوشهر بود، اقدامی که قبلا برخی استانداران بدان بی میل نبودند، ولی جرات نزدیک شدن به آن را نداشتند. این شیوه حسنوند برای تغییر برخی دیگر از مدیران ستادی و حتی خارج از استانداری که سالها در دولت احمدی نژاد تکان نحورده بودند، چهره ای مقتدر از وی در دید عموم شکل داد، اقتداری که بی ارتباط با سوابق قبلی اش در دستگاههای امنیتی نبود.

حسنوند پس از استانداری بوشهر مجددا دو دوره دیگر نماینده اندیمشک و رییس کمیسیون انرژی مجلس شد، وی این دوره با اقبال همشهریانش مواجه نشد. او اکنون مشاور رییس مجلس در امور انرژی می باشد.

با شروع دولت روحانی، مصطفی سالاری اهل گلدشت دشتستان به عنوان استاندار بوشهر منصوب شد. وی اولویت خود در بوشهر را بر روی پروژه هایی نظیر احداث زمین های چمن مصنوعی در روستاها گذاشت. سالاری هرچند پیش از استانداری، سابقه مدیر حقوقی و قائمی مقامی سازمان منطقه ویژه اقتصادی را در کارنامه خود داشت، اما ارتباط بیژن زنگنه وزیر نفت با وی سرد و توام با تعارض بود، شرایطی که استان از آن متضرر شد.

از نکات برجسته دوران استانداری سالاری می توان به استاندار شدن ۳ معاون و یک فرماندار وی اشاره کرد. (فتح الله حقیقی معاون سیاسی استانداری بوشهر به عنوان استاندار زنحان، عبدالکریم گراوند معاون سیاسی استانداری به سمت استاندار بوشهر و ارسلان زارع فرماندار دشتستان به استاندار گیلان و اکنون بوشهر)

سالاری در دولت دوم روحانی، به عنوان استاندار گیلان و سپس مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی منصوب شد، مسئولیتی که در دولت پزشکیان هم مجددا به وی سپرده شد. سالاری در میان بیست مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی از بدو تاسیس تاکنون، اولین مدیری است که در دو مقطع متفاوت توسط دولت‌های متفاوت به این سمت برگزیده می‌شود

عبدالکریم گراوند دومین و آخرین استاندار بوشهر در دولت روحانی بود، وی اهل کوهدشت لرستان بود و پیش از آنکه معاون سیاسی استانداری بوشهر شود، سابقه فرمانداری ایوان و مدیرکل سیاسی استانداری ایلام و معاونت مدیرکل سیاسی وزارت کشور داشت. بازداشت برخی مدیران استانداری، کارکنان شهرداری ها و اعضای شوراهای شهر در استان از حاشیه های دوران کم فروغ استانداری گراوند بود.

با شروع به کار دولت سیزدهم، احمد محمدی زاده از سرداران سپاه پاسداران به عنوان استاندار معرفی شد. او که متولد گناوه است، امروز ۶۲ ساله است و مسن ترین استاندار ادوار بوشهر محسوب می شود.

انتخابش هرچند باب طبع برخی اصولگرایان نزدیک به جبهه پایداری در بوشهر نبود و اقداماتی برای تغییرش صورت گرفت، ولی ارتباط نزدیک محمدی زاده با احمد وحیدی وزیر کشور دولت قبل، موقعیتش را تا پایان دولت سیزدهم تثبیت کرد.

گفته می شود در سال ۱۴۰۱ پیشنهاد استانداری تهران به وی داده شد، اما محمدی زاده تاکید کرد که در سمت استاندار، فقط در بوشهر فعالیت می کند. او سه اولویتش را در معارفه خود در زمینه مشکلات «آب»، «راه آهن و راه» و «بهداشت و درمان» اعلام کرد. بی انصافی است اگر در کارنامه خدمتی محمدی زاده به شروع پروژه بزرگترین آبشیرین کن استان با ظرفیت ۷۰ متر مکعب توسط نیروگاه اتمی، فعال شدن کارگاه برخی قطعات راه آهن (با وجود اینکه مجموعا روند آن لاک پشتی است)، بهره برداری از برخی تجهیزات موردنیاز درمان استان و شروع احداث بیمارستان های کنگان و عسلویه یاد نکنیم (هرچند پروژه های بیمارستانی قبلی در بوشهر و برازجان در کماست).

یکی از ابهامات دوران مسئولیت محمدی زاده، پیرامون اعتبارات صنایع پتروشیمی جنوب استان در زمینه مسئولیت های اجتماعی است که بارها ارقامی دراین خصوص اعلام شده (آخرین رقم ۱۳۷۷ میلیارد تومان) اما کسی پاسخ نمی دهد نتیایج و دستاوردهای آن روی زمین کجاست؟

محمدی زاده درحالی سه شنبه ۱۵ آبان در مراسم تودیع و خداحافظی اش حضور می یابد که باید گفت ضعف معاونان و مشاوران وی، پاشنه آشیل مهمی برای ایشان بود، طوری که معاونان وی نتوانستند ضعف سابقه اجرایی و دیوانی استاندار را پوشش دهند و محمدی زاده باید جور معاونان خود را هم می کشید.

اکنون ارسلان زارع از فرزندان استان بوشهر در جلسه ۱۳ آبان ۱۴۰۳ هیات دولت، به عنوان بیستمین استاندار بوشهر تعیین شد.

زارع دارای سوابق پربار وزارت کشوری از معاونت فرمانداری تا استانداری می باشد و گزینه ستادهای انتخاباتی پزشکیان در استان برای تصدی استانداری بود. امید می رود دوران استانداری وی با خبرهای خوشایند برای استان همراه باشد.