به گزارش آوای بوشهر؛ تغییر دولت ها، همواره به گردش نخبگان و تغییر نگاه ها در حوزه مدیریت منجر شده است؛ دولت ها، در آغاز حکمرانی، مدیران غیرهمسو را تغییر و با مدیران همسو با نگاه دولت جایگزین می کنند.
این روندی کاملا طبیعی در دنیای سیاست و در همه جای جهان است؛ بدیهی است که نوع نگاه مدیریتی وزارت نفت زنگنه در دولت روحانی با وزارت نفت اوجی در دوران شهید رئیسی با وزارت نفت دوران پزشکیان متفاوت است و مدیران پیشین به ویژه در بخش های سیاستگذار نفت، نمی توانند دو سیاست متفاوت و بعضا مخالف در دو دولت را اجرایی کنند مگر آنکه متخصص چرخش های ناگهانی در عرصه سیاست باشند!
یکی از مجموعه های مهم و استراتژیک تحت مدیریت وزارت نفت، مناطق ویژه اقتصادی انرژی است که بار سیاستگذاری،نظارت و مدیریت کلان ده ها شرکت دولتی و خصوصی را برعهده دارند. منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس در منطقه عسلویه استان بوشهر یکی از مهم ترین مناطق اقتصادی کشور است که ده ها شرکت بزرگ پتروشیمی و نفت و گاز را در خود جای داده است.
مدیر عامل منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس عسلویه را سخاوت اسدی برعهده دارد؛ بعد از حضور در دولت شهید رئیسی و عملکرد ضعیف در حال چرخش و لابی با مجلس نشین ها، حامیان دولت و وزاری پیشنهادی برای ابقاء است
اسدی در واپسین روزهای دولت روحانی پست جدیدی گرفت و در ۵ خرداد ۱۴۰۰ درست یک ماه قبل از پایان دولت روحانی، با حکم مسعود کرباسیان معاون وزیر نفت زنگنه، به مدیرعاملی منطقه ویژه پارس منصوب شد.
مدیرعامل منطقه ویژه وزارت نفت زنگنه اما در دولت رئیسی و وزارت نفت جواد اوجی هم سمتش را حفظ کرد و حالا با لابی های گسترده در راهروهای مجلس و دیدار با وزرای پیشنهادی و حامیان دولت در تلاش است تا صندلیش در سازمان منطقه ویژه حفظ نماید.
با گذشت اتمام دولت شهید رئیسی، سخاوت اسدی صندلی اش را حفظ کرد تا شاهد تغییر مشهودی در سیاستگذاری های کلان مبتنی بر رویکردهای جدید دولت شهید رئیسی در منطقه ویژه پارس جنوبی نباشیم و عملا همان مسیر ناکارآمد گذشته که با نه بزرگ مردم در سال ۱۴۰۰ مواجه شد در این منطقه ویژه حساس اقتصادی کشور ادامه یافت و البته با پسرفتی محسوس در عرصه ارتباط با محیط پیرامون و انسجام شرکت های مستقر در منطقه!
ادامه مدیریت سخاوت اسدی در منطقه ویژه پارس، نه تنها به همدلی و همگامی شرکت ها نینجامید که طی دو سال گذشته، با اعمال سیاست های غیرکارشناسی در حوزه مسئولیت های اجتماعی، اختلاف نظرها میان منطقه ویژه و مدیران محلی و استانی هم بالاگرفت تا جایی که سال ۱۴۰۲را، سال خشک و بی ثمرمنطقه ویژه پارس برای محیط پیرامون لقب داده اند.
