جامعه از مسئولان انتظار دارند که شفاف تر وضعیت موجود را بفهمند و حقیقت آنچه که جامعه با عمق وجود خود درک می کنند را وارونه جلوه ندهند.

سجاد بهزادی

استاندار بوشهر طی سخنانی در سومین همایش بین المللی خرما که در تالار لیان برگزار شده بود گفته است ” تاکید می کنم به برکت تحریم ها، تحولات اقتصادی در کشور سرعت گرفته است.”

دقیق معلوم نیست استاندار از کدام برکت و کدام تحولات اقتصادی و کدام سرعت، سخن به میان آورده است.

کاش ایشان به مصداقی هم از “سرعت تحولات اقتصادی” در کشور اشاره می کرد تا می دانستیم چگونه تحریم ها موجب برکت در جامعه ما هستند.

در ابتدا احمدی نژاد بود که تحریم ها را “کاغذ پاره” نامید تا بعد که این عبارت هیجانی و بدون پشتوانه، در ادبیات کلامی و شعار احساسی بیشتر مسئولان نیز سرایت کرد. رئیس وقت مجلس شورای اسلامی نیز در واکنش به تحریم ها علیه ایران گفت “تحریم برای ایران نعمت است نه نقمت”.

برخی نیز “برداشتن تحریم را به معنی دلبستگی به دشمن می دانستند” و یکی از امامان جمعه نیز «تحریم‌ها را یک نعمت برای کشور» دانست. برخی حتی کمی جلوتر رفتند و تاسف می خوردند که به قول آنها” متأسفانه رفع تحریم‌ها نه تنها سازنده نیست، بلکه موجب افزایش اسراف و اشرافی گری و ورود اجناس و کالاهای لوکس به داخل می‌شود.”

امروز نیز شاهد هستیم استاندار بوشهر تحریم ها را “برکت” می داند.

“برکت و نعمت” دانستن تحریم ها، از طرفی مغایر با سخن رهبری است. حداقل در یک مورد، سخن آیت الله خامنه ای به عنوان عالی ترین مقام کشور پیش روی ما قرار دارد که ایشان در یکی از سخنرانی های خود می گویند “اگر بتوان تحریم را رفع کرد حتی یک  ساعت هم نباید تاخیر کنیم. اگر بتوان با روش عاقلانه و عزتمندانه تحریم‌ها را برطرف کرد باید این کار را انجام داد.”

حالا که دور جدیدی از مذاکره برای رفع تحریم ها آغاز شده، جامعه سردرگم است که بلاخره آیا تحریم ها نکبت است با برکت؟ اگر آنگونه که استاندار بوشهر می گوید تحریم ها تحولات اقتصادی را در کشور سرعت داده؛ پس چرا مذاکره با تحریم کنندگان ادامه پیدا کرده است و بر رفع تحریم ها اصرار می شود.

به نظر می رسد صورت مسئله همچنان روشن نیست و ما بر سر اینکه تحریم ها اساسا “مسئله” هست یا خیر به تفاهم نرسیده ایم. خیلی تفاوت میان دیدگاهی است که تحریم ها را نعمت و برکت می داند با دیدگاهی که تحریم ها را نکبت و مخرب ارزیابی می کند. برای حل یک مسئله ابتدا باید صورت مسئله را پذیرفت و اگر غیر از این باشد هرگز نمی توان به حل مسئله امیدوار بود.

استاندار بوشهر به دلیل مقطعی که در وزارت نفت مشاور وزیر بوده (رستم قاسمی) خوب می داند زمانی که کشور در تحریم و تهدید نبود، مهم ترین شرکت های نفتی دنیا مانند “توتال و شل” وارد کشور شدند و در عسلویه سرمایه گذاری کردند و رونق آغاز شد. امروز استاندار به سفیر بنگلادش پیشنهاد ساخت پالایشگاه نفت و گاز در بوشهر را می دهد و  از بنگلادش می خواهد “با ساخت یک پالایشگاه در این استان سوخت، نفت خام و یا میعانات گازی تولید و فرآورده آن را به کشور خود ببرد” و این یعنی تحریم. سالهاست که به خاطر تحریم هیچ کشوری، سرمایه گذاری عمده ای در ایران نداشته است.

جناب استاندار؛ تحریم هایی که شما آن را مایه “برکت” می دانید، وزیر نفت همین دولتی که شما استاندارش هستید آن را “ظالمانه” توصیف می کند و می گوید “تحریم‌های ظالمانه آمریکا سبب شد ایران از آوریل ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ از تولید یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون بشکه نفت و بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی محروم شود.”

خدا خیرتان دهد همه را گیج کرده اید؛ بلاخره این تحرم ها “ظالمانه” است یا مایه “برکت”؟

می خواهید قبول کنید که تحریم ها اقتصاد کشور را فلج کرده و یا اینکه اعتقاد دارید “به برکت تحریم ها، تحولات اقتصادی در کشور سرعت گرفته است.”

جامعه از مسئولان انتظار دارند که شفاف تر وضعیت موجود را بفهمند و حقیقت آنچه که جامعه با عمق وجود خود درک می کنند را وارونه جلوه ندهند. اگر غیر از این باشد زخم ها تازه می ماند و حالا حالاها امیدی به گشایش وضعیت نیست.