آوای جم؛ حمید سپهرمنش معلم و استاد دانشگاه در سن ۳۹ سالگی در تاریخ ۳۰ خرداد ۹۶ در اثر بیماری سرطان درگذشت.
با چهل روز تأخیر پایگاه خبری تحلیلی آوای جم بنا بر ارزش و جایگاه معلم نگاهی گذار به زندگی این فرهنگی فرهیخته و استاد دانشگاه خواهد کرد.
حمید سپرمنش در نهم شهریور سال ۱۳۵۷ در روستای خواجه احمدی دیده به جهان گشود، وی تحصیلات ابتدایی را در دبستان ولیعصر و دوران راهنمایی را در مدرسه فاضل جمی به اتمام رساند. سپهرمنش در سال تحصیلی ۷۱ -۷۲ وارده دبیرستان دکتر شریعتی شد و در رشته ادبیان و علوم انسانی مشغول به تحصیل شد.
حمید در خرداد ۷۵ از دبیرستان فارغ شد و بنا بر علاقه ذاتی و خانوادگی به ورزش در رشته تربیت بدنی در دانشگاه فرو دسی مشهد پذیرفته شد و در سال ۷۹ به عنوان کارشناس تربیت بدنی تحصیلات خود را به پایان رسانید و به عنوان دبیر در مدارس شهرستان جم مشغول به خدمت شد.
حمید سپهر منش علاوه بر معلم بودن برای دانش آموزان نیز یک دوست صمیمی بود و بیشتر وقت خود را در اختیار بچه‌ها قرار می‌داد.
وی که خود در تیم‌های مطرح جمی در اوج فوتبال شهرستان بازی می‌کرد، در سال ۱۳۹۳ در دانشگاه لامرد ارشد تربیت‌بدنی گذارند.
بعد از اتمام تحصیلات در مقطع ارشد به عنوان استاد نیز در دانشگاهای شهرستان جم مشغول به تدریس شد.
وی در سال ۱۳۹۰ ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دختری بنام سوگند می‌باشد.
وی در شهریور سال ۹۴ به بیماری مبتلا شد و کار درمان را شروع و بعد از آن به مدت ۱۵ ماه روند زندگی وی عادی شد، اما این بیماری مهلک حمید را فراموش نکرده بود.
از آبان ۹۵ تا خرداد ۹۶ روزهای سخت و پراسترسی برای حمید بود. علی‌رغم طی کردن دوران درمان اما با پایان فصل بهار، دفتر زندگی این استاد دانشگاه و معلم فرهیخته نیز پایان یافت تا اینکه در ۳۰ خرداد ۹۶ برای همیشه شمع وجود وی خاموش شد.
مراسم چهلمین روز درگذشت فرهنگی شهرستان جم حمید سپهر منش روز پنج شنبه ۵ مرداد از ساعت ۸ صبح الی ۱۴ در حسنیه چهارده معصوم و عصر نیز در جوار گلزار شهدای جم بر تربت پاکش برگزار می شود .
از ساعت ۱۹ روز پنج شنبه ایستگاه صلواتی بیاد وی در پل مرکزی شهر جم از سوی همکلاسی های آن فقید سعید در دبیرستان دکتر شریعتی برگزار می شود .
پایگاه خبری تحلیلی اوای جم قدر دان زحمات حمید ابراهیمی و خلیل حسینی در تهیه آرشیو عکس و اطلاعات زندگی حمید سپهر منش می باشد .
حمید جان
کاش دفتر خاطراتم
چراغ جادو بود
تا هر وقت از سر دلتنگی
به رویش دست می کشیدم
تو از درونش
با آرزوی من بیرون می آمدی
هر چند یادت همیشه با ماست
روحش شاد و یادش گرامی باد.