در مقابل گرانفروشی سکوت نکنیم!/ قرار نیست مالباخته همیشگی باشیم!

آوای بوشهر- فهیمه زنگنه: تبلیغات کاذبی که پشت شیشه می بینم مرا به داخل مغازه می کشانَد؛ از دو و سه هزار تومانی تا پنج و ده هزار تومان!

به طمع خام خرید ارزان وارد می شوم و سه بسته چوب لباسی چهار عددی را بدون خواندن قیمت برداشته و کارتم را به مغازه دار می دهم و بدون نگاه کردن به قبض پرداخت به طرف ماشین می روم؛ پیامک بانک را که نگاه می کنم برق از سرم می پرد! هفتاد و دو هزار تومان؟! صفرها را یک بار دیگر از نظر می گذرانم؛ عصبانی ام؛ بیشتر از دست خودم که چرا همیشه بدون نگاه کردن به قیمت خرید می کنم؛ همان جا تصمیم می گیرم این عادت بد را ترک کنم.

به مغازه برمی گردم. همین طور که چوب لباسی ها را از پلاستیک خارج می کردم گفتم:” مگه سر گردنه هست؟ خدا رو خوش میاد این قدر ظلم کنید به مردم ؟”

مغازه دار که اقای میانسالی بود نزدیک تر شد و گفت: ” چی زیر لب می گید؟ قیمت روشو می خوندید بعد برمی داشتید؟ ”

گفتم: ” زیر لبی نیست؛ دارم بلند می گم که بشنوید، بله اشتباه کردم؛ الان خوندم و از خریدم راضی نیستم”

رنگ چهره اش نشان از عصبانیت می داد؛ قبل از اینکه چیزی بگوید همه ی دوازده چوب لباسی را خارج کرده و با صدای بلند گفتم: “گرونه؛ نمیخوامشون”و پولم را پس گرفته و چند مغازه بالاتر همان تعداد چوب لباسی را به نصف قیمت خریدم!

افراد زیادی مثل من بارها و بارها در همین دام گرفتار شده اند. برخی فروشگاه ها با بلیغ قیمت های پایین شروع می کنند ولی همین که کارشان رونق گرفت همان اجناس بی کیفیت را به قیمت گزاف می فروشند.

اما در مقابل این رویه زشت برخی بازاری ها چه کنیم؟ بسیار ساده است. نه ترس دارد نه خجالت! اعتراض مان را با صدای بلند بگوییم: “گران است؟” نخریم و محل را ترک کنیم. به همین سادگی…

همه باید در مقابل گرانی بایستیم. سزای کلاهبرداری و گران فروشی نخریدن است حتی اگر قدرت خرید داریم با نخریدن مان از اقشار ضعیف جامعه حمایت کنیم.

اگر مظلومی نباشد ظالمی هم نخواهد بود! اگر خریداری نباشد گرانفروشی هم نیست! یقین بدانیم اگر اعتراض نکنیم هم به خود هم به جامعه و هم به فرزندان مان خیانت کرده ایم.