بگذریم؛ خلاصه پس از کلی التماس و خواهش و نور به قبرت بباره و جز جگر بزنی و هزار تا نفرین و آه و ناله ی دیگه، بالاخره دیجیتال هم نصیبمان شد. اما انگار امکانات خوب به ما جمی ها نیامده که نیامده!
صبح میری تلویزیون رو روشن می کنی گیرنده ی دیجیتال برات صفحه ی سیاه پخش می کنه. شب میری اخبار ببینی باز قصه همینه!
گیرنده های انالوگ حداقل اگه دو تا شبکه رو برفکی نشون می داد یکیش رو هی، بگی نگی درست نشون می داد. اما حالا بیا و ببین.
البته از حق نگذریم، خداییش باز این دیجیتال ها بهتر از آنالوگ هست که وقتی قطع می شد با اون خش خش انکرالاصوات تلویزیون ، بابا و بچه رو با هم دو متر می پروند هوا. حالا که الحمد لله فقط صفحه سیاه نشون می ده و هیچی نمی گه!
خلاصه گفتیم به اونایی که هی کابلش رو لگد می کنن و یادشون میره دوباره چسبش بزنن، بگیم که : این تن بمیره ، جان عزیزتون، حالا که دیجیتالی مون کردین لااقل هی قطعش نکنین تا وسط فیلم ، ضد حال نخوریم. تا حالا دو تا فیلم رو تونستم تا آخر نگاه کنم بقیه یا اولش قطع شد یا وسطش یا آخرش.
اما یه نکته ی جدی هم آخر مطلب بگم که؛ آمدن گیرنده های دیجیتال خیلی ها رو از خرید ماهواره منصرف کرد ولی با این ضد حال های مکرر…
از ما گفتن ، خود دانید…
