آوای جم؛صدای سرفه‌های پی در پی پدر در خانه می پیچد، دخترک دلش می لرزد ، باز پدر کبود می شود و دستهای پر تاولش می لرزند، مادر کمی آب می آورد اما پدر دست او را پس زده و همچنان سرفه می کند، دخترک به چشمهای مهربان پدر لبخند می زند اما چشم های پدر قرمزند، درد مجالی برای لبخند دخترک نمی گذارد
تصویر فوق مربوط به رزمنده جمی عبدالرسول فروغی است.فروغی متولد۱۳۴۱ است ودر تاریخ ۲۴ آبان ۱۳۶۲ و در ۴ دوره متوالی عازم جبهه های حق علیه باطل شد.فروغی قبل از اعزام در آشپزخانه شرکت پالایش گاز فجر جم (ولیعصر کنگان سابق – شرکت کره ای ها) مشغول به کار بود وی پس از اعزام به جبهه در تاریخ ۱۸ مرداد ۱۳۶۳ و در منطقه زبیدات و بر اثر موج انفجار از ناحیه سر،کمر،گوش و اعصاب و روان مجروح گردید.
عبدالرسول فروغی در تاریخ ۹ مرداد ۱۳۶۷ نیز مجدداً در منطقه شلمچه و براثر بمباران شیمیایی از ناحیه هر دو چشم مجروح گردید.وی پس از پایان جنگ به جم بازگشت و مدتی بعد در منطقه عملیاتی نار وکنگان مشغول بکار شد.فروغی بدلیل جراحات وارده و خصوصاً اثرات موج انفجار و حالب عصبی که داشت در محل کار با مسئول وقت خود درگیر شده و از شرکت مذکور اخراج گردید.(همسر وی میگوید در ان زمان قبل از درگیری ایشان شنیدیم که حکم رسمی شدنش نیز صادر شده بوده که به جایی نرسیده است).
از ان تاریخ به بعد شدت جراحات موج انفجار و شیمیایی باعث شد که هر روز عبدالرسول ضعیفتر و رنجورتر از قبل شود،وی بارها به اداراه بنیاد شهید و امور ایثارگران و جانبازان مراجعه نمود و علیرغم مستنداتی اندکی که داشت و همچنین شهادت دو نفر از همرزمانش مبنی بر مجروح شدن وی و حتی با وجودی که کمیسیون پزشکی بدوی سپاه استان بوشهر نیز ۱۰ درصد جانبازی برای ایشان تایید نمود اما متاسفانه در مراحل بعد جانبازی ایشان تایید نشد و وی از سال ۱۳۷۵ تا کنون عملاً در بستری بیماری افتاده و گوش وی شنوایی بسیار پایینی داشته،چشمان فروغی هر روز به سمت نابینا شدن پیش می رود و پزشکان متخصص از بهبود چشم او قطع امید کرده اند،ریه اش بسیار ناراحت است و اعصابش بر اثر موج انفجار بسیار نا آرام و به دلیل مصرف داروهای اعصابفدچار خونریزی معده نیز شده است. ۱۵ سال است که همسرش با کار خدماتی و نظافچتی در شرکت ها، هزینه زندگی و درمان او و فرزندانش را می دهد.
همسر عبدالرسول فروغی با در اختیار گذاشتن اطلاعات فوق و مدارکی که تصویر آن در ذیل می آید، از پیگیریها برای اثبات جانبازی شوهرش خسته شده است و با بغضی که گلویش را میفشرد گفت: تا لحظه ای که زنده ام نخواهم گذاشت دست شوهر و فرزندانم جلوی کسی دراز شود.اما اگر عدالت است باید برای همه باشد.همسر من برای دفاع از مملکت داوطلبانه رفته است و منتی نیست،اما حالا که در خانه افتاده و بسیاری افراد دیگر که بعضاً سالمتر از او هستند در حال استفاده از سهمیه های جانبازی هستند او نیز میخواهد که به دادش رسیدگی شود.
آوای جم؛ مسئولین محترم استان بوشهر و شهرستان جم،استاندار و فرماندار جانباز،منتظریم نتیجه پیگیری های شما را در اینحصوص در همین بخش درج نماییم.
{jcomments on}
