آوای جم؛بمناسبت ۵ جمادی الاول سالروز ولادت باسعادت حضرت زینب (س) و روز پرستار به سراغ ۳ نفر از پرستاران با سابقه شهرستان جم رفتیم ومصاحبه ای را با آنها انجام دادیم که ماحصل آن را در همین بخش مشاهده می فرمائید.
سوال:لطفاً خودتان را معرفی فرموده و سوابق کارتان را عنوان نمائید؟
جواب:بنام خدا – سید باقر علمداری هستم متولد سال ۱۳۴۵ – از سال ۱۳۶۲ تا سال ۶۵ در شهر بوشهر و در اموزشگاه بهیاری و پرستاری دوره های مربوطه را گذراندیم ودر همان سالها در بیمارستان فاطمه زهرا نیز بعنوان بهیار فعالیت می نمودیم.بمدت ۲ سال به سربازی رفتم و پس از آن از سال ۶۷ به مرکز بهداشتی درمانی عسلویه منتقل شدم و مدت ۱۸ سال در آنجا حضور داشتم و از نیمه دوم سال ۱۳۸۵ تا الان در مرکز بهداشتی درمانی امیرالمومنین(ع) شهر جم مشغول به فعالیت هستم و در کل در حدود ۲۵ سال است که پرستارم
سوال: در طول این سالها وضعیت حقوق ومزایای پرستاران به چه صورت بوده است؟
در ان سالها با توجه به کاری که ما انجام می دادیم واقعاً ناچیز بود،شما تصور کنید در گرمای عسلویه و اکثر اوقات قطعی برق و راههای بسیار بدی که وجود داشت و امکانات بهداشتی بسیار ضعیف،چه سختی هایی پرستاران و بهیاران می کشیدند اما متاسفانه حقوق و مزایا مناسب نبود.
سوال: در حال حاضر وضعیت چگونه است؟
جواب: در حال حاضر در شهرستان جم وضعیت تقریباً خوب است که جا دارد من از آقای مهندس احمد قاسمی رئیس شبکه بهداشت ودرمان شهرستان جم و آقای حسین قاسمی سرپرست مرکز بهداشتی درمانی شهرستان جم و اقعاً تشکر کنم که تلاشهای زیادی برای پرسنل انجام می دهند خصوصاً مهندس قاسمی که انصافاً پیگیر هستند.
سوال:شما در مقابل بیماران یا همراهانشان که به تندی با شما رفتار میکنند چه واکنشی نشان می دهید؟
جواب:ما سعی میکنیم با لبخند به انها پاسخ دهیم و به نحوی برخورد کنیم که طرف مقابل آرامش خود را بدست بیاورد.بالاخره مریضی و درد باعث این رفتار وی شده است و ما هم وظیفه مان خدمت به آنها است.
سوال:در این ۲۵ سالی که پرستارید چه خاطره تلخ وشیرینی بیادتان مانده است؟
جواب:خاطره تلخ مربوط می شود به سالها قبل در عسلویه صف طویلی در پشت در اتاق دکتر ایجاد شده بود و پیرمردی از نخل تقی آمده بود و به مردم می گفت که حالم خوب نیست اجازه بدهید بروم پیش دکتر و متاسفانه کسی اجازه نداد زودتر از بقیه پیش دکتر برود به ناچار وی به منزل مراجعه کرد و ساعتی بعد حالش بد می شود ودوباره می خواستند او را نزد دکتر بیاورند که در بین راه فوت نمود.
خاطره شیرین:بازم در زمانی که عسلویه بودم در بیدخون بچه ای که چوپان بود از بالای درختی سقوط کرده بود و شکم ورانش پاره شده بود وضیعت مناسبی نداشت،وقتی به مرکز بهداشتی درمانی اورده شد،آمبولانس نیز ماموریت بود،برق نیز قطع شد،پزشک بنگلادشی نیز چند دقیقه ای بر بالینش بود و چون خود را آماده مرخصی کرده بود،از مرکز رفت و من شروع کردم به بخیه کردن پارگی های وی که ۴ نخ بخیه که هر کدام۲۰ تا ۳۰ بخیه می توان با آن زد مصرف کردم،شکمش که بخیه زدم خودم گرما زده شدم چند دقیقه ای استراحت کردم و پایش نیز بخیه کردم،حدود ۳ ساعت گرفتار مریض بودم که انگاه آمبولانس رسید و او را به بوشهر بردند که آنجا نیز گفته بودند همه کارهایش شده و نیاز نیست و همان شب به خانه برگشت.
سوال: در پایان اگر صحبت خاصی دارید بفرمائید؟
جواب: در پایان از مسئولین میخواهم که توجه بیشتری به این قشر نمایند و حق و حقوق مناسبتری برای آنها در نظر بگیرند مثلاً جا دارد به مناسبت روز پرستار حداقل ۲ نفر از پرستاران را به سفر زیارتی مشهد یا کربلا بفرستند که همیشه در خاطر انها بماند.
در آخر نیز باید بگویم که پرستار واقعی حضرت زینب (س) است و ما سعی میکنیم با الگو قرار دادن آنها برای خدمت به مردم مفید باشیم.
…………………………………………………………
سوال: لطفاً خودتان را معرفی نمائید؟
جواب: بنام خدا کلثوم بازایی هستم مدت ۱۰ سال است که پرستارم دارای مدرک لیسانس پرستاری از دانشگاه آزاد واحد کازرون و اولین پرستار خانم منطقه هستم.
سوال:شما در طول این مدت احتمالاً در بخش های متعددی کار کرده اید،کدام بخش را بیشتر دوست دارید؟
جواب:من الان در بخش تالاسمی مشغول به کار هستم و در این بخش سعی میکنم به بچه هایی که مراجعه می نمایند ارتباط خوبی داشته باشم وبه آنها امید زندگی بدهم اما کلاً کار کردن در بخش اورژانس را بیشتر دوست دارم.
سوال: معمولاً افرادی که به شما مراجعه می کنند بدلیل بیمار بودن خود یا یکی از بستگانشان در وضعیت روحی مناسبی نیستند و ممکن از برخورد مناسبی با شما نداشته باشند،واکنش شما در مقابل انها چیست؟
جواب: من همواره سعی میکنم انها را درک کرده و با خونسردی و خوش اخلاقی آنها را آرام نمایم و سعی میکنم برخورد آنها در کارم تاثیری نداشته باشد.
سوال: در طول مدت کار شما حتماً خاطرات تلخ وشیرین بسیاری دارید در صورت امکان یک خاطره تلخ و یک خاطره شیرین را تعریف نمائید؟
جواب: خاطره تلخ:یک روز در بخش اورژانس دو تا کودک دوقلو که در یک چادر زندگی میکردند بدلیل آتش سوزی چادر هردو دچار سوختگی شدیدی شده بودند وقتی به اورژانس رسیدند همه پرستاران در حال گریه داشتند اقدامات اولیه را انجام می دادند وبعد اعزام شدند که متاسفانه جان باختند.این خاطره هیچگاه از ذهنم پاک نموی شود.
سوال: در پایان اگر صحبتی دارید بفرمائید؟
جواب:من این روز را به همه همکارانم تبریک میگویم و امیدوارم که همیشه سالم باشند وبتوانند خدمتی به مردم کنند.
……………………………………………………..
سوال: لطفاً خودتان را معرفی نمائید؟
جواب:بنام خدا.مسلم عدالت جو هستم ۹ سال است که رسماً پرستار هستم و همزمان ۵ سال است که مسئول اورژانس ۱۱۵ شهرستان جم نیز هستم مدرک تحصیلی بنده لیسانس پرستاری از دانشگاه علوم پزشکی تهران است.
سوال:شما در طول این مدت احتمالاً در بخش های متعددی کار کرده اید،کدام بخش را بیشتر دوست دارید؟
جواب:من همه بخش ها را دوست دارم و هر بخشی شرایط کاری خودش دارد،معمولاً آقایان اورژانس را ترجیح می دهند چون فعالیت فیزیکی بیشتری دارد.
سوال: در طول مدت کار شما حتماً خاطرات تلخ وشیرین بسیاری دارید در صورت امکان یک خاطره تلخ و یک خاطره شیرین را تعریف نمائید؟
جواب: خاطره تلخ مربوط می شود به صحنه تصادفی بود که من سر صحنه رسیدم و ۳ نفر از اعضای یک خانواده در همانجا جان باختند.
خاطره شیرین هم نوزاد ناقصی بود که که مرتباً علائم حیاتیش می رفت و بر می گشت(البته به اصطلاح عامیانه) که خوشبختانه با تلاش بسیار ان کودک حالش خوب شد.
سوال: در پایان اگر صحبتی دارید بفرمائید؟
در پایان باید گفت که باید بپذیریم پرستاری یک علم است و در عین حال یک هنر نیز هست.
{jcomments on}
