آوای بوشهر-عبدالله زارعی؛ در یک تعریف ساده به رابطه ای که در آن یک موجود سود می برد و موجود دیگر زیان می بیند رابطه انگلی گفته می شود.
اما انگل به زودی میزبان خود را نمی کشد؛ چرا که با مرگ میزبان جیره غذایی انگل هم قطع می شود. پس ضعف میزبان، بهترین روش بهره برداری اقتصادی انگل است اما تقویت و بهبودی کامل میزبان برابر است با مرگ انگل؛ موضوعی که انگل هیچوقت دوست ندارد اتفاق بیفتد!
برخی عسلویه را به گاو شیرده تشبیه می کنند، این تشبیه با میزان ظلمی که بر اثر آلایندگی به عسلویه روا شده متناسب نیست.
گاو شیرده در واقع الگویی از همسفره گی است. در رابطه همسفره گی یک موجود سود می برد و موجود دیگر نه سود می برد و نه زیان می بیند. اگر چه زندگی همسفره گی (گاو شیرده) نسبت به زندگی انگلی بهتر است ولی واقعیت این است که مردم شهرستان های جنوبی بالاخص مردم پایتخت اقتصادی انرژی از رابطه انگلی و همسفره گی خسته شده اند و خواهان زندگی به روش همیاری هستند.
رابطه همیاری رابطه ای است که در آن هر دو موجود سود می برند. حال که عسلویه، اقتصاد کشور را می چرخاند و موجبات سرافرازی کشور را فراهم نموده است شایسته نیست با آن به شیوه انگلی برخورد کرد.
باید حق اساسی که «حق حیات» است را طلب کنیم، چرا که حق آلایندگی توهین آشکار به ذات انسانیت است.
حق آلایندگی در واقع ناحقی آلایندگی است ؛ چرا که «حق» مقدس است و هیچکس اجازه ندارد آن را آلوده کند.
آلایندگی با پایندگی رابطه معکوس دارد. پایندگی خود را فدای آلایندگی نکنیم.
مردم عسلویه دچار مرگ تدریجی شده اند و نگاه انگلی به عسلویه در نهایت به ضرر کل کشور است.
تا فرصت باقی است چشم ها را باید شست و عسلویه را جور دیگر باید دید. با دید انسانی و وجدانی به عسلویه نگاه کنیم که مرگ عسلویه مرگ کشور خواهد بود…
