سجاد بهزادی: در حال حاضر شورای شهر جم آن انسجام لازم تیمی را ندارد و بنظر می رسد بصورت “پنج منهای دو” اداره میشود و متکی به عضوی است که خود سالها شهریار بوده است. اما لطف این قصه اینجاست که اکنون توسعه شهر با آرامش نسبی همراه است و شهر و شهردار هر دو در رکاب شهریار حرکت می کنند.
• اما واقعیت اینست که اگر چه شهر در رکاب شهریار است و شهریار هم با تجربه و با انگیزه است و هم اندک اقدامات مثبتی در حال ترسیم است اما باز حال شهر خوب نیست. معتقدم شهرجم نیز مانند بسیاری از شهرهای دیگر استان بوشهر از نگاه سطحی مدیران شهری اشباع شده است .
• از آرزوهای من این بود که شهر جم که همیشه از شهرهای متمول استان بوشهرمحسوب میشده است از دغدغه های نخستین عبور می کرد و اکنون نهادی تازه‌نفس در حل معضلات اجتماعی شهر میشد.. واقعیتِ شهری جم مانند مهاجر پذیری و تنوع جمعیتی آن ایجاب می کند شهرداری به مسائل سلامت و آسیب‌های اجتماعی نیز بیندیشد، حتی اگر الزامات قانونی نداشته باشد.
• شهرداری و شورای شهر یقین بدانند در صورت بی توجهی به این موضوع و تنها پروژه محور بودن فعالیت ها، موجب میشود معضلات اجتماعی شهر سنگین تر شود و این معضلات یک روز انتقامش را از مدیریت شهری خواهد گرفت.
• شهر جم به دلایل مختلف اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی یکی از شهرهای خاص استان بوشهر است که تجمع جمعیتی در آن طی سالهای گذشته به یکباره رشدی چند برابری به خود گرفته است؛ اما بنظر می رسد متناسب با این رشد و موقعیت ویژه ای که دارد نتوانسته است گام های توسعه را پایدار بردارد.
• مشارکت سرمایه داران و مالکان در توسعه شهری جم اصلا مناسب نیست و بسیاری از پروژه های شهرداری به همین یک دلیل مهم بسیار هزینه زا و در مواردی بر زمین می ماند.شهرداری و شوراهای اسلامی نیز تا کنون نتوانسته اند انگیزه ای جدی و فرهنگ سازی عمیقی در این راستا انجام دهند.
• اکنون پس از دو دهه ؛سوال جدی پیش روی شهرداری جم قرار دارد. چرا در حالی که بودجه های میلیاردی از محل عوارض و دیگر اعتبارات نفت و گاز داشتید اکنون هیچ درآمد پایداری برای شهر وجود ندارد؟ نداشتن درآمد های پایدار به این معنی است که هر روز وابستگی شهرداری جم به عوارض ساختمان، فروش تراکم، جریمه تغییر کاربری اراضی، جریمه افزایش تعداد طبقات ساختمان، جریمه کمیسیون ماده صد و… شدید تر میشود و شهروندان آینده این شهر، روزگار سخت تری را به خود خواهند دید.
