شیرین مهدیپور؛ اخیرا خبرهایی در خصوص آزادی زندانیان مهریه و پیشگیری از حبس بدهکاران مهریه در رسانه ها منتشر می شود. خبرهایی که اگر چه در ظاهر بخاطر کاهش جمعیت کیفری و کمتر شدن هزینه دولت برای نگهداری زندانی و رسیدگی قضایی و پیگیری انتظامی خوب است ولی با اجرایی شدن آن حقوق زنان به عنوان نیمی از مردم این جامعه مثل همیشه نادیده گرفته می شود.
شنیدن این قبیل از خبرها که سلب و بی ارزش کردن تنها حق بازمانده زن (مهریه) در مقابل حقوق مطلق مرد است، برای زنان بسیار دردناک است. چرا که آنان را از تنها تضمین برای داشتن کمترین امنیت حقوقی و مدنیشان دور می کند.
افزایش قیمت سکه و رشد چند برابری بهایش و ناتوانی بسیاری از مردان در پرداخت آن، باعث بالا رفتن آمار زندانیان مهریه شد و این امر دلیلی برای مسوولان ذیربط بود تا تصمیمات جدیدی اتخاذ کنند و بازداشت را از مهریه بردارند.
در این میان زنانی که به هر دلیلی زندگی زناشویی ناآرامی دارند قربانیان وضع اقتصادی کشور می شوند و قطعا از این تصمیم یکجانبه آسیب خواهند دید.
با این اقدامات، آنها بیش از پیش احساس تبعیض می کنند و ناخواسته ناامنی را به روح خانواده و سپس بطن جامعه منتقل می کنند.
در فقه اسلامی حق طلاق با مردان است و زن هیچگونه حقی بر طلاق ندارد همچنین مرد مختار است هر زمان که خواست زن را طلاق دهد. بنابراین وجود مهریه تضمین حقوق زن در مقابل حق طلاق است و اگر مرد خواست از اهرم طلاق استفاده کند باید تمام حقوق زن را پرداخت کند.
با وجود همه اینها اگر اقدامات حقوقی و قضایی برای پیشگیری از حبس بدهکاران مهریه و آزادی ضرب الاجل زندانیان صورت می گیرد چرا نباید در خصوص سلب حق طلاق یک طرفه مرد و رفع همه تبعیضات حقوقی علیه زنان اقداماتی صورت گیرد؟
