دیروز جاده ی جم به ریز باز هم سه خودروی آش ولاش ، سه راننده غمگین ، چندین پلیس ، تعداد زیادی از مردم نگران و خسارتی سنگین را به خود دید. اما این بار عامل حادثه، رفتار اشتباهی بود که شعائر دینی را دستخوش آسیب های فراوانی کرده است…
دیروز جاده ی جم به ریز باز هم سه خودروی آش ولاش ، سه راننده غمگین ، چندین پلیس ، تعداد زیادی از مردم نگران و خسارتی سنگین را به خود دید. اما این بار عامل حادثه، رفتار اشتباهی بود که شعائر دینی را دستخوش آسیب های فراوانی کرده است…
قطاری از اتومبیل های بزک کرده که یک حاجی را به منزل می رساندند تصادفی سنگین را رقم زدند. کاروانی به طول چند صد متر در مسیری بی نهایت نا امن. و برخورد چند اتومبیل در وسط این معرکه . خودروهایی که فقط عابر مسیر بودند و گرفتار رفتار نامتناسب با قانون و شرع شدند.این قصه مشابه بسیار دارد. کاروان عروسی ، تشییع میت، بعضا کاروانهای عزاداران حسینی (ع) و … هم از مواردی است که در آن حقوق سایر مردم به سادگی نقض و گاهی موجبات تلفات جانی و مالی دیگران می شود. اینکه راه انداختن کاروان چه سودی برای دین و اُخرای یک میت ، حاجی و یا یک عروس و داماد دارد سخنی است که برگزارکنندگان باید بدان پاسخ دهند اما اگر این کار، امری است مستحب و در راستای ترویج دین، که بی گمان سخن ائمه هدی(ع) که خود مفسران حقیقی دین هستند فصل الخطابی است بر تمام این باورهای نادرست …
(اذا اضرت النوافل بالفرائض فارفضوها) اگر مستحبات به واجبات آسیب رساند آن را ترک کنید.
اما باز هم چند سوال:
- چه نیازی است به راه اندازی کاروان؟
- چه کسی پاسخگوی خسارت میلیونی راننده ی بی گناه اسیر در میان کاروان است؟
- آیا با آه یک بیمار که باید به بیمارستان برسد و در پشت این کاروان ها می ماند دیگر چیزی از ثواب حج و تشییع و عزاداری و … باقی می ماند؟
- آیا می توان به نام ترویج شعائر دین، آسایش دیگران را سلب نمود؟
- آیا بستن راه عبور مردم ، خوشایند خداوند کعبه است؟
- حق الناس از گناهانی است که هرگز بخشیده نمی شود چه کسی می خواهد حق زیان دیده را ادا کند (حاجی، عروس و داماد یا میت) ؟!!!
بروز و ظهور فرهنگ های مادی در ترویج شعائر دینی متاسفانه باعث شده است تا گاهی در اصل این احکام الهی تشکیک گردد. حج برای انسان سازی است نه کاروان راه انداختن و راه بستن و آزار رسانی به مسلمین. بی گمان بسیاری از حجاج عزیز و کاروان راه اندازان در این ماجرا نیت سوئی ندارند اما باید به نتیجه ی رفتار هم توجه شود و به فرموده ی بزرگان طوری رفتار شود که مرضی رضای حق تعالی و ائمه (ع) نیز واقع گردد.
