سید مرتضی کراماتی
مناسبت پر خیر و برکت ولادت بانوی مکرمه و افتخار سرزمین ایران در شهر قم، حضرت فاطمه معصومه (س) که در روز اول ذی‌القعده سال ۱۷۳ هجری در شهر مدینه چشم به جهان گشودند و نامگذاری این روز به نام روز دختر در تقویم کشورمان، موجب گردیده تا عظمت مقام دختر و بزرگداشت این مخلوق حضرت خداوندی، بیشتر و پیشتر از هر دوره، در نزد خانواده ها و جامعه پرتو افشانی کند.
پاسداشت زاد روز «کریمه ی اهل بیت» که مرقدش در شهر قم مامن و ملجا دلدادگان کوی اهلبیت (س) است بهانه ای گردیده تا با درک شرایط جامعه، در گذر ایام و بازخوانی زنده به گور نمودن دختران در عصر جاهلیت و‌نقش بی بدلیل اسلام و پیامبران و ائمه اطهار (س) در نهیب زدن به آن عمل شرک و دور از انسانیت، فروغ دختران را نوید داد.
روز دختر در ایران بهانه‌ای است برای گرامیداشت مقام دختر و آشنایی آنان با نحوه صحیح زندگی با بهره‌گیری از فرهنگ ایرانی و اسلامی، در سال ۱۳۸۵ رویدادی تأثیرگذار برای دختران کشورمان اتفاق افتاد.
شورای عالی انقلاب روز مبارک تولد حضرت فاطمه معصومه (س)، کریمه اهل بیت را به عنوان «روز ملی دختران» تصویب نمود. بی شک توجه به اهمیت و ضرورت این روز و فرصت‌های آن، همچنین دقت به وضعیت دختران در جامعه که برای اصلاح و بهبود آن به عزم و اهتمام ملی نیاز است، می‌تواند از روز ملی دختران، فرصتی مغتنم برای کار جمعی در مورد دختران بسازد که زمینه‌های حرکت‌های بزرگ و تغییر و تحولات درخشان برای توسعه و بهبود زندگی دختران را فراهم نماید.
مردم کشورمان با درک واقعیت اعتماد به دختران و سپردن امور به این قشر و خط بطلان به باور غلط (سیاهی لشکر) که تا قبل از این از زنان و‌بانوان و‌دختران جامعه در مناسبات و‌تجمعات سو استفاده می شد ، تحول تازه ای را رقم زدند و در هر جایگاه و‌منصب و مسئولیت ، زنان و دختران پا به پای مردان ، لباس خدمت پوشیده و موجب افتخارند.
در جنوب سرافراز ما نیز ، مردم ما این مهم را آزموده و به خود و انتخاب خود می بالند و اگر امروز نام سکینه الماسی بعنوان الگوی دختران دیار جنوب می درخشد در سایه ی خودباوری این دختر نجیب و سرفراز خطه ی شهرستان جم و متولد سال ۱۳۵۷ که دوران نمایندگی اش در دوره ی دهم مجلس شورای اسلامی چنان درخشان است که تا جنوب و تاریخ جنوب زنده است، ابعاد عملکرد و‌تلاشهایش ماناست. سکینه الماسی کارگر زاده ی نجیبی که چادرش همانند چفیه ی سالهای دفاع مقدس بوی ربنا می دهد و شمیم عطرش همچون گل نرگس مشام را می نوازد.
روستازاده ای که در عنفوان جوانی فقط و فقط به مردم می اندیشد و انسانیت را در عمل و نه شعار فریاد میزند و خانه اش ماًمن آنانی است که فریاد رسی نمی یابند و حتا خانواده اش پا در رکاب برای زدودن غم و غصه از چهره بیماران و نیازمندان هستند.
از دختری می گویم که کوه غم دیگران را به دوش می کشد و قد خم نمی کند و با ره توشه ای از ۴ سال تلاش در مجلس و قوه ی مقننه، قانون نانوشته ی دلیل عقب افتادگی دیار زخم خورده ی جنوب را می داند و همواره در تلاش است چهره ی بی توجهی به گوشه گوشه ی سرزمینش و بخصوص جنوب استان بوشهر هر چند برخی گاهی وزش بادهای مخالف با ژست مرد سالاری، نادیده اش می گیرند و شاید هنوز هم جامعه ی مرد سالار ما، برایش نازیبا و سنگین باشد که دختری چنین بدرخشد و باز یادم آمد از عصر جاهلیت و زنده به گور کردن دختران. اما تا تاریخ زنده است و تاریخ جنوب می درخشد نام سکینه الماسی درخشد و این درخشندگی می تواند درسی باشد برای دختران ایران زمین و بویژه دختران نجیب جنوب که او را الگو و سرمشق خود قرار دهند.
