مصطفی ارجمند
چند مدت پیش بود که گذرم به دو روستا در جنوبی ترین قسمت شهرستان کنگان استان بوشهر افتاد.
“لاورده و لاورگل” دو روستای کوهستانی است که در چند کیلومتری تاسیسات بزرگ نفت و گاز و پتروشیمی کنگان و عسلویه واقع شده اما مردمش از خدمات اولیه زندگی بی بهره اند.
جمعیت ۵۰۰ نفری لاورده و لاورگل از نعمت گاز خانگی و اینترنت بی بهره است و وضعیت آب هم شرایط مطلوبی ندارد؛ مخازن پرتعداد منازل، گویای همه چیز است و برخی اهالی می گویند گاه بی آبی بخشی از روستا به ۱۰ روز هم می رسد!
برایم عجیب بود که ۵۰۰ نفر انسان در عصر جدید، از اینترنت بی بهره اند و بخش هایی از این دو روستا حتی از امکان ارتباط تلفنی مناسب هم برخوردار نیست!
اما از آن عجیب تر، صف سیلندرهای کنار جاده بود که نشان می داد مردمی در کنار بزرگترین غول گازی کشور، به شبکه گاز دسترسی ندارند!
 copy.jpg)
با مدیران استانی گاز و ارتباطات و آبفای استان بوشهر تماس گرفتم تا بپرسم چرا و چه باید کرد؟
رئیس شرکت گاز استان به تماس ها و پیام ها پاسخ نداد؛ شاید هم مقام شان بالاتر از پاسخگویی به شهروند عادی جامعه است و من توقع بی جا داشتم!
مدیر عامل آبفای استان اما موضوع را به روابط عمومی ارجاع داد و روابط عمومی از چالش تامین برق سیستم پمپاژ آب دو روستا گفت که هزینه ای ۳ و نیم میلیارد تومانی می طلبد تا خط برق اجرایی شود؛ ۳ و نیم میلیارد تومانی که آبفا ندارد و امیدشان به یاری نفتی هاست.
مدیر کل ارتباطات و فناوری اطلاعات هم در پاسخ با تایید مشکل ارتباطی مردم این دو روستا، از برنامه ریزی برای تامین ارتباط نسل جدید در سال آینده گفت.
با همه اینها؛ این ۵۰۰ نفر در کنار تاسیسات بزرگ نفت و گاز و پتروشیمی، مستحق چنین رنجی نیستند و امیدوارم مدیر صاحب دلی در ۴۱ پتروشیمی فعال و در حال ساخت کنار دستی، یافت شود و به این رنج سالیان پایان دهد.
برای آب و اینترنت این ۵۰۰ نفر می شود با هزینه ای اندک، چاره جویی کرد؛ برای گاز هم اگر مدیر استان جواب کسی را داد به او بگوید که بی بهره بودن از گاز برای این مردم اگر سخت است برای مدیر گاز استان، گناهی نابخشودنی است!
