تنها ۱۰ روز تا پایان رسیدگی به صلاحیت داوطلبان معترض انتخابات مجلس دوازدهم باقی مانده است؛ نتایج تایید صلاحیت ها در حوزه جنوب استان بوشهر تاکنون، یک جبهه را در انتخابات برنده رقابت نشان می دهد.
اسماعیل بیدار، موسی احمدی، نادر گنجی، حسن بردستانی، عبدالحسین لطفی، سید یوسف حسینی، علی دبیری، سید حسن حسینی و اغلب کاندیداهای دیگر در جنوب استان بوشهر که توانسته اند صلاحیت خود را برای رقابت کسب کنند در جبهه اصولگرایان قرار دارند و هر کدام به کرسی مجلس شورای اسلامی دست یابد عملا پیروزی همه کاندیداهای ذکر شده محسوب می شود.
در این سوی رقابت اما شرایط متفاوت است؛ مسعود تنگستانی به عنوان شاخص ترین کاندیدای تایید صلاحیت شده ی جریان اعتدال و محمد سهیلی به عنوان شاخص ترین کاندیدای مستقل، به لحاظ پایگاه و سبد رای، برای پیروزی بر جبهه مقابل، نیاز به معجزه دارند و شاید اگر موجی فراگیر و شوقی زایدالوصف برای یکی از این دو به راه نیفتد چندان نمی توان به هماوردی شان با نامزدهای نام آشنای اصولگرا دلخوش کرد.
برخی گمانه زنی های ساده انگارانه البته موسی احمدی نماینده کنونی مجلس را شانس اول تثبیت صندلی بهارستان می داند اما واقعیت این است که با این ترکیب نامزدها، موسی احمدی شرایطی بسیار سخت را تجربه خواهد کرد؛ به ویژه که چهره هایی چون اسماعیل بیدار، حسن بردستانی و عبدالحسین لطفی، تا امروز عملکردی بسیار بالاتر از تصور را ارائه کرده اند و بستر رای شان را در حوزه انتخابیه گسترش داده اند.
شاید اگر همگرایی و ائتلافی قوی میان این ۳ کاندیدای شاخص انقلابی به وجود آید موسی احمدی دیگر رویای بهارستان را نبیند و پایانی بر ۸ سال هنرنمایی اش در ساختمان سبز بهارستان باشد.
معادلات امروز انتخابات، اما برای موسی احمدی و حامیانش ساده می نماید و شاید امیدوارند آخر قصه بررسی صلاحیت ها، همین باشد و هتریک شان را در مجلس کامل کنند.
همه اینها اما یک “اگر” بزرگ دارد؛ اگر “او” بیاید، شاید که نه، حتما، همه چیز قابل پیشبینی خواهد شد اما نه به نفع “مجلسی آدم”… بازگشت “او”، پنبه های زیادی را رشته می کند که در رویا بافته اند. همه ی راه ها به “او” ختم می شود. تنها تفاوت در قبل و بعد است؛ قبل از آمدنش و بعد از آمدنش…
“او” فقط سکینه الماسی است…
