مصطفی ارجمند
چند روز پیش ابراهیم رئیسی به استان بوشهر آمد و در اولین جملاتش وجود بیکاری در استان بوشهر را “غیر قابل تحمل” دانست.
ریشه بسیاری از “غیر قابل تحمل بودن” ها در مناطق نفتی، همین لیست مدیران بی خبر از میزبانان است. (لیستی از مدیران غیربومی و پروازی شرکت‌های تابعه وزارت کار توسط یکی از رسانه های خوزستان منتشر شده است)
یقینا آنها که نه گرمای بوشهر و خوزستان می خورند و نه شرجی اش را؛ نه محرومیت و بحران آبش را درک می کنند نه فجایع زیست محیطی و بیکاری اش را؛ حتما هم دل شان برای صاحبان مظلوم نفت و گاز و پتروشیمی نسوخته!
به دلایلی، بارها و بارها نگاه از بالا به پایین و ارباب رعیتی برخی مدیران نفت و گاز و پتروشیمی به میزبانان و حتی مدیران مناطق نفتی را دیده ام و تاسف خورده ام که چرا؟
برخی از این مدیران به یمن همسر خواهر فلان بزرگوار بودن و پسر فلان عزیز کرده خدا با یک کیف سامسونت به عضویت هیات مدیره و مدیر عاملی پتروشیمی و نفت و گاز در می آیند و بعد با استخدام عمه زاده و خاله زاده فلان مدیر محلی و شاید چند کارت هدیه، برخی مدیران محلی را زیر یوغ خود می سازند و با همین رفتارهای مافیایی، خود را مصون از هر انتقادی می کنند.
درک اینکه چرا بوشهر و خوزستان و هرمزگان با میلیون ها میلیارد درآمد چنین است سخت نیست فقط کافی است میزان انسانیت، وجدان، اخلاق و خداباوری برخی مدیران نفتی در جنوب را سنجید!
